казлі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казла. Казліны рог. // Зроблены са шкуры казла. Казлінае футра. // Такі, як у казла. Казліная барада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

horn

[hɔrn]

1.

n.

1) рог -а m. (каро́вы)

2) ро́жкі pl. (у сьлімака́), ву́сікі pl. (у насяко́мых)

3) рагаво́е рэ́чыва

4) рог, пасу́дзіна для піцьця́

the horn of plenty — рог даста́тку

5) рог (музы́чны або́ сыгна́льны інструмэ́нт)

a hunting horn — паляўні́чы рог

an auto horn — кля́ксан аўтамабі́ля

2.

adj.

рагавы́, з ро́гу

3.

v.

бада́цца, баро́цца; бадну́ць (пра каро́ву)

•

- horn in

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

туры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тура ​3 (у 2 знач.). Здаецца, чую, як падвечар у рог турыны дзьме сурмач. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bugle

[ˈbju:gəl]

1.

n.

1) горн -а m.

bugle call — сыгна́л го́рна

2) паляўні́чы рог, ражо́к -ка́ m.

2.

v.

трубі́ць у рог

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

галалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Пластмаса з бялковага рэчыва — казеіну, падобная на натуральны рог, але цвярдзейшая і менш эластычная за яго. Гузік з галаліту.

[Ад грэч. gala — малако і litos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурма́ч, ‑а, м.

Сігналіст, які падае сігнал сурмою ​2, грае на сурме; трубач. Здаецца, чую, як падвечар у рог турыны дзьме сурмач. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Túthorn

n -(e)s, -hörner труба́, рог

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ро́гак ’хвароба злакавых раслін, сажа’ (ПСл). З рог 1 у выніку пераносу значэння паводле падабенства. Параўн. рог ’спарыння, чорныя рожкі альбо матачныя рожкі’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ласёвы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ласіны. [Бацька] вешае на ласёвы рог, прыбіты да сцяны, шапку і цяжка сядае тут жа, пад рогам, на шырокую лаўку. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бадлі́вы бодли́вый;

◊ ~вай каро́ве бог рог не дае́ — посл. бодли́вой коро́ве бог рого́в не даёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)