Renovierung

[-vi:-]

f -, -en аднаўле́нне, рамо́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Reparatúr

f -, -en рамо́нт, папра́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wiederinstándsetzung

f -, -en аднаўле́нне; рамо́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аўтарамо́нтны

(ад аўта- + рамонт)

які мае адносіны да рамонту аўтамабіляў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рапара́цыя

(польск. reparacja, ад п.-лац. reparatio = аднаўленне)

разм. рамонт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прафілакты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прафілактыкі. Прафілактычны рамонт машын. // Які прызначаецца, служыць для прафілактыкі. Прафілактычныя сродкі. Прафілактычныя прышчэпкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэпара́цыя ’аперацыя’ (Сл. ПЗБ). З польск. reperacja ’рамонт; папраўка’. Перанос паводле гукавога і семантычнага падабенства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папераджа́льны

1. предвари́тельный;

п. рамо́нт — предвари́тельный ремо́нт;

2. предупреди́тельный;

п. дыкта́нт — предупреди́тельный дикта́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вулканіза́цыя ’рамонт гумавых прадметаў шляхам зваркі’. Праз рус. вулканиза́ция з англ. vulkanization (Шанскі, 1, В, 213).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рамантава́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рамантаваць ​1; рамонт ​1.

рамантава́нне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рамантаваць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)