Múschel

f -, -n ра́кавіна, ра́кавінка; тэх. каро́бка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жамчу́жніца, ‑ы, ж.

Малюск, у ракавіне якога ўтвараецца жэмчуг. Калі ў ракавіну цёмную жамчужніцы Упадзе пясчынка хоць адна, — Жэмчугам патроху робіцца яна. Багдановіч. // Ракавіна малюска. Спусціўшыся на дно, ныральшчыкі збіралі ракавіны-жамчужніцы. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нха

(гр. konche = ракавіна)

паўкупал для перакрыцця паўцыліндрычных частак збудавання (апсідаў, нішаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пісуа́р

(фр. pissoir)

спецыяльная ракавіна са сцёкам для мачы ў мужчынскай прыбіральні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

uszny

uszn|y

вушны;

koncha ~a — вушная ракавіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лупок ’ракавіна бяззубкі (Anodonta mutabilis)’ (карэліц., Жыв. сл.). Да лупі́ць 1 ’аддзіраць’. Па ўтварэнню тое ж, што і польск. łupek ’сланец > праформа lupъkъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

захра́снуць сов.

1. засори́ться; заку́пориться;

ра́кавіна ~сла — ра́ковина засори́лась;

2. застря́ть;

ко́стка ~сла ў го́рле — кость застря́ла в го́рле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рашчэ́п, рашчэ́піна ’ракавіна капыта’ (брасл., беш., ЛА, 1), параўн. ст.-бел. рошчепина ’расколіна’: въ рошчепинахъ скалы (Альтбаўэр). Ад расшчэп ’разрэз, раздвоенасць’ (ТСБМ), гл. шчапаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cockle [ˈkɒkl] n.

1. ядо́мы/прыда́тны для яды́ малю́ск

2. ра́кавіна малю́ска

♦

warm/delight/cheer/rejoice the cockles of one’s heart ра́даваць сэ́рца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ву́стрыца (БРС, Байк. і Некр.). Запазычана з рус. у́стрица, якое з галандскага oester, што ўзыходзіць да лац. ostreum з грэч. ὄστρεον ’ракавіна’ (Міклашыч, 228; Фасмер, 4, 173).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)