уз’ю́шаны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі разгневаны, раззлаваны; раз’юшаны. У гэты час з’явіўся перад .. [Арцёмам Ісакавічам] уз’юшаны фельдфебель. Злосна тыцкаў яму пад нос бальнічную бярданку. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fierce [fɪəs] adj.

1. раз’ю́шаны, раз’я́траны, разлютава́ны, шалёны; жо́рсткі

2. ве́льмі мо́цны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zórnig

a гне́ўны, сярдзі́ты, раз’ю́шаны, зло́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mob​1 [mɒb] n.

1. нато́ўп (часта раз’юшаны); збо́рышча

2. the Mob infml ма́фія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

расшкумата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Разадраць, разарваць на дробныя часткі. Расшкуматаць кніжку. □ Узнялася такая калатня, што .. [жанчына] адскочыла ўбок, апасаючыся, каб раз’юшаны натоўп не расшкуматаў яе. Губарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́шеный

1. шалёны;

2. перен. шалёны; (очень сильный) раз’ю́шаны;

◊

бе́шеные де́ньги шалёныя гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wütend

a

1) лю́ты, раз’ю́шаны

2) па́лкі, заўзя́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фана́тык

(лац. fanaticus = раз’юшаны; непрытомны)

чалавек, слепа адданы сваім вераванням або перакананням і нецярпімы да чужых поглядаў і імкненняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сурэ́па ’пустазелле з жоўтымі кветкамі’ (Сцяшк., Мат. Гом.), сурэ́пка ’пустазелле свірэпа’ (Цых.), сурэ́піца ’рапс’ (Ласт.). Параўн. укр. суріпа, сурі́пиця ’тс’ і ’свірэпа’, рус. суре́па, суре́пка, суре́пица ’свірэпа’. Гл. свірэпа; варыянтны пачатак слова тлумачыцца наяўнасцю паралельных зыходных форм прыметніка *svirěpъ/*surěpъ ’дзікі, раз’юшаны’, параўн. рус. свире́пый, суре́пый ’тс’, балг. свире́п, дыял. суря́п, зуре́пав ’раз’юшаны’ і пад. Семантыка слова на базе ’дзікая, некультурная расліна’, гл. Мяркулава, Этимология–1994, 78; інакш — з су- (са значэннем няпоўнага падабенства) і рэпа (гл.) — тлумачыць адпаведныя формы Пічхадзе (Новое в рус. этим., 1, 229), што адлюстроўвае падабенства лістоў розных раслін да лісця рэпы, параўн. рапак, гл. Гл. яшчэ Жураўлёў, Язык и миф, 373.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

apoplectic [ˌæpəˈplektɪk] adj.

1. раз’ю́шаны, раззлава́ны

2. med., dated апаплексі́чны, схі́льны да апапле́ксіі;

an apoplectic attack/fit апаплексі́чны ўдар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)