Пія́к ’п’яніца’ (ашм., Сл. ПЗБ). Паводле Мацкевіч — запазычанне з польск.pijak ’тс’ (тамсама, 3); сюды ж адаптаванае піяка (Нас., Сцяшк. Сл.; Скарбы: Нас.), канчатак ‑а, як у п’яніца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Sáufbold
m -s, -e го́ркі п’я́ніца, п’янто́с
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адпе́ты
1.в разн. знач. отпе́тый; см. адпе́ць;
2.перен. (неисправимый) отпе́тый;
а. п’я́ніца — отпе́тый пья́ница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
н. п’я́ніца — непробу́дный (беспросы́пный) пья́ница
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ла́яльнік, ‑а, м.
Разм. Той, хто ўвесь час лаецца, любіць лаяцца. Тады ўжо ўсе цельшынцы і неслі свае грахі яшчэ больш грошнаму.. Мадэсту, які быў вельмі заўзяты п’яніца і лаяльнік.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Лайтру́жнік ’п’яніца’ (нясв., Жд. 2). Да лайтруга (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
notórisch
a
1) агульнавядо́мы
2) заўзя́ты, вядо́мы (п’яніца)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
латру́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑рузе, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм.лаянк. Лодар, гультай; п’яніца. [Дземідзенка:] — Такі ўжо, скажу вам, латруга, не паспее падняцца з пасцелі — падавай гарэлку.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
п’я́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.
Займацца п’янствам. [Гурын:] — Ткачэня — п’яніца. Работу сельсавета не толькі разваліў, а проста закінуў. П’янствуе па хутарах у кулакоў.Чарнышэвіч.[Макар:] — Па нішто звядзе яго Гамрэкелі: п’янстваваць навучыць, хлусіць, абманваць.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ся́ўка экспр. ’п’яніца’ (Сцяшк. Сл.). Няясна, магчыма, гукапераймальнага паходжання, гл. сяўкнуць.