Jackétt

[ʒa-]

n -s, -e i -s пінжа́к; вайск. кі́цель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

касцю́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мужчынскае (пінжак і штаны) ці жаночае (жакет і спадніца) верхняе адзенне.

Пашыць к.

2. (часцей з азначэннем). Адзенне спецыяльнага прызначэння.

Спартыўны к.

Маскарадны к.

|| памянш. касцю́мчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. касцю́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Марына́рка ’цёплае, кароткае паліто’ (Сцяшк.), ’світка, якая апранаецца на кажух’ (Жд. 1), ’пінжак’ (Касп., Яруш.), ’пінжак, каптан з даматканага сукна’ (Сл. ПЗБ; навагр., Нар. сл.; Сл. Брэс.). З польск. marynarka ’тс’ < marynara ’кароткая куртка без таліі’ < marynarz ’матрос’ (Варш. сл., 2, 891; Кюнэ, 76).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

suit coat, suitcoat

[ˈsu:tkoʊt]

n.

пінжа́к -а́ m. (мужчы́нскі), жаке́тка f. (жано́чая)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́маклы, ‑ая, ‑ае.

1. Прамоклы; мокры. Пінжак — далоў, далоў — рубашка; Камашы вымаклыя — з ног... Бялевіч.

2. Які загінуў ад празмерная вільгаці. Вымаклыя пасевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камізэ́лька

(польск. kamizelka, ад фр. camisole)

кароткае мужчынскае адзенне без каўняра і рукавоў, якое надзяваюць пад пінжак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

спатне́ласць, ‑і, ж.

Разм. Уласцівасць і стан спатнелага. — Мо хто за вамі гнаўся? — зірнуўшы на нашу спатнеласць, пытала цётка Арына і расшпільвала Алесеў пінжак. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кулёк ’пінжак’ (Нар. словатв., Мат. Маг., Мядзв.). Семантыка звязана з семантычным пераносам ’мяшок’ > ’вопратка’. Гл. куль 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наце́льнік, ‑а, м.

Матроская паласатая трыкатажная рубашка, якая надзяваецца на цела. Юрка Федарынчык, зняўшы пінжак і застаўшыся ў адным матроскім нацельніку, нервова перабіраў рычажкі радыёстанцыі. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Манна́рка ’кароткае на кудзелі мужчынскае паліто’ (навагр., Жыв. сл.). З польск. marynarka ’пінжак’. Падвойнае ‑нн‑ з ‑рн‑ (< ‑рын‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)