grota

ж. грот, пячора

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

грот​I м. (пещера) грот, род. гро́та м., пячо́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Печуры́чка ’ластаўка берагавая’ (Ян.). Ад пячора, пячурка ’адтуліна, ніша ў сцяне печы, нара ў беразе ракі, у якой жывуць ластаўкі’. Да пячора (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hollow​1 [ˈhɒləʊ] n.

1. упа́дзіна, запа́дзіна, я́ма, я́міна

2. нізі́на, лог, лагчы́на

3. дупло́; пячо́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грот ​1, ‑а, М гроце, м.

Штучная або прыродная пячора. Абследаваць грот.

[Іт. grotta.]

грот ​2, ‑а, М гроце, м.

Ніжні парус на грот-мачце.

•••

Грот-мачта — сярэдняя, самая высокая мачта на парусных і вёсельных суднах.

[Ад гал. groot— вялікі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cave [keɪv] n. пячо́ра; по́ласць; упа́дзіна; я́міна

cave in [ˌkeɪvˈɪn] phr. v.

1. асяда́ць, апада́ць, апуска́цца

2. уступа́ць, адступа́ць, здава́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АДЭЛЬСБЕ́РГ

(Adelsberg),

карставая пячора ў Славеніі каля г. Постайна; гл. Пастойнска-Яма.

т. 1, с. 144

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

яскі́ня Логава, пячора (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

grotto

[ˈgrɑ:toʊ]

n., pl. -toes or tos

пячо́ра f., грот -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спелеатуры́зм

(ад гр. spelaion = пячора + турызм)

падарожжы з мэтай вывучэння пячор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)