Takla Makan

[,tɑ:kləməˈkɑ:n]

пусты́ня Та́кла-Мака́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рэгістан,

пустыня ў Афганістане.

т. 13, с. 548

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пу́шча ’густы, непраходны лес; нетры’ (ТСБМ, ТС, Шат., Бяльк., Гарэц., Др.-Падб., Мядзв., Яруш.), ’пусташ, бязлюднае месца’ (ЛА, 2), ’зараслі ў забалочанай мясцовасці’ (валож., ЛА, 1), пу́шча‑драму́шча ’дзікі лес, пра які гаворыцца ў беларускіх казках’ (Мядзв.), ст.-бел. пуща ’пустыня, пустка’ (Нас. гіст.), укр. пу́ща ’дрымучы лес, лясныя нетры’, польск. puszcza ’бязлюднае месца; пустка’, харв. pȗšća ’пустая мясцовасць’ (Скок, 3, 82), славен. pušča ’папар; дзікая мясцовасць; пустэча’. Прасл. *puštja (< pustъ, гл. пусты́); паводле Банькоўскага (2, 967), пушча абазначала спрадвечна бязлюднае месца ў адрозненне ад пусты́ня (гл.), што абазначала месца, пакінутае людзьмі, параўн., аднак, славен. puščava ’пустыня’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Éinode

f -, -n глуш, глушыня́; пусты́ня, бязлю́дная мясцо́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wilderness [ˈwɪldənəs] n. пусты́ня; дзі́кая мясцо́васць; глуш;

a voice in the wilderness bibl. крык адзіно́кага ў пустыні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ме́льстынь, мяльстыня́ ’мель, доўгая каса ў рацэ, возеры’ (нясв., Яшк.). Утварэнне з суфіксамі ‑ынь (‑ыня) прасл. ‑ynʼi ад прыметніка мелісты (як пустыня ад pustъ і ‑ynʼi).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Arabian [əˈreɪbiən] adj. араві́йскі;

the Arabian desert Араві́йская пусты́ня/пустэ́льня;

the Arabian Nights «Ты́сяча і адна́ ноч» (казкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вастрано́сы, ‑ая, ‑ае.

1. З вострым, тонкім носам (пра жывыя істоты).

2. Які мае доўгі, вузкі нос, насок. Вастраносыя бацінкі. □ Носіць вадзяная пустыня на ўлоннях сваіх быстрыя вастраносыя чаўны і лёгкія чайкі-душагубкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vast [vɑ:st] adj.

1. вялі́кі, вялі́зны, веліза́рны;

a vast desert бязме́жная пусты́ня

2. шыро́кі, нязме́рны;

vast interests шыро́кае ко́ла інтарэ́саў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пусце́ля ’абложная зямля’ (ДАБМ, камент., 858), параўн. укр. пустеля ’пустыня’, славен. pustela ’пусты чалавек’, макед. nycmenuja ’пустое месца, пусты край’. Утворана ад пусты ’незаняты’ (< *pustь), адносна суфіксацыі гл. Слаўскі, SP, 1, 109.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)