мяч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Суцэльны або пусты ў сярэдзіне шар з пругкага матэрыялу, здольны адскокваць пры ўдары аб цвёрдую паверхню.

Ручны м.

Валейбольны м.

|| памянш. мя́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Пусты, без расліннасці ўчастак зямлі або пакінуты ўчастак зямлі, які не апрацоўваецца.

Забудаваць пустку дамамі.

2. Пустое, бязлюднае памяшканне.

|| прым. пу́сткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hollow​2 [ˈhɒləʊ] adj.

1. пусты́, по́лы;

a hollow tree дуплі́стае дрэ́ва

2. запа́лы (пра шчокі)

3. глухі́ (гук)

4. пусты́, няшчы́ры, несур’ёзны;

hollow promises пусты́я абяца́нні

5. непатрэ́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шарку́н, ‑а, м.

Пагард. Пусты свецкі чалавек, які валодае толькі знешнім бляскам і вытанчанасцю манер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

níchtssagend

a нязна́чны, пусты́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

geháltlos

a беззмясто́ўны, пусты́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

по́лы, ‑ая, ‑ае.

Пусты ўнутры, нічым не запоўнены. Полае сцябло. Полыя дэталі.

•••

Полыя вены гл. вена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, мн. пусто́ты, пусто́т, ж.

1. гл. пусты.

2. адз. Адсутнасць імкненняў, інтарэсаў (кніжн.).

Душэўная п.

3. Пустая (у 1 знач.) прастора (спец.).

Пустоты ў ліцці.

|| прым. пусто́тны, -ая, -ае (да 3 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

траску́чы, -ая, -ае.

1. Які ўтварае трэск (у 1 і 2 знач.).

2. перан. Пусты, беззмястоўны, разлічаны на знешні эфект (аб размове, словах).

3. перан. Вельмі моцны (пра мароз).

|| наз. траску́часць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўпусты́, ‑ая, ‑ое.

Не зусім напоўнены, запоўнены; амаль пусты. Звычайна напаўпустая аўдыторыя сёння не мела ніводнага вольнага месца. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)