паны́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае хмурны, прыгнечаны настрой; сумны, маркотны. Іван сеў, кінуўшы на дол скуранку, побач спынілася панылая, здалося, разгубленая Джулія. Быкаў. // Які выражае хмурны, прыгнечаны настрой. — Пайграй... — панылым голасам прамовіў Сымон. — Пайграй... Чарнышэвіч. Саўчанка адразу абмяк, запалыя, пачырванелыя.. вочы сталі яшчэ больш безуважлівымі і панылымі. Лупсякоў. // Прасякнуты хмурнасцю, прыгнечанасцю; бязрадасны. Каторы ўжо раз за гэтыя суткі ўсеабдымнай тугою ахоплівала.. [Клімчанку] гэтая панылая думка. Быкаў.

2. Які выклікае хмурны, прыгнечаны, тужлівы настрой. Марудна цягнуўся панылы, змрочны дзень. Асіпенка. [Ярмоленка] з тугой глядзеў на гэтыя агні, на вуліцу, якая здавалася яму нязвыкла шырокай і панылай. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приши́бленный разг.

1. прич., прил. (убитый) забі́ты;

2. прич., прил. (ушибленный) уда́раны; прыбі́ты;

3. прил., перен. прыгне́чаны;

приши́бленный вид прыгне́чаны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

despondent

[dɪˈspɑ:ndənt]

adj.

прыгне́чаны, абезнадзе́ены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

laden [ˈleɪdn] adj.

1. нагру́жаны; уве́шаны;

The tree was laden with fruit. Дрэва гнулася ад пладоў.

2. абцяжа́раны, прыгне́чаны цяжа́рам (перан.);

laden with troubles/problems/debt прыгне́чаны цяжа́рам кло́патаў/прабле́м/пазы́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

níedergeschlagen

a прыгне́чаны, замарко́чаны, засму́чаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ну́дны verzágt, mútlos, tróstlos; níedergeschlagen (прыгнечаны);

ну́дная мясцо́васць éine tróstlose Gégend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

угнета́емый

1. прич. які́ (што) прыгнята́ецца;

2. прил. (угнетённый) прыгне́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгне́чанне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. прыгнесці — прыгнятаць (у 2 знач.).

2. Прыгнечаны, змрочны стан. Бесперапынны стан псіхікі ў напружаным прыгнечанні можа знішчыць у чалавеку імкненне. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зату́каны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад затукаць.

2. у знач. прым. Разм. Запужаны, прыгнечаны, забіты. Князю было прыкра, што яго чалядзінец такі затуканы і баязлівы. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

downhearted

[,daʊnˈhɑ:rtəd]

adj.

прыгне́чаны, духо́ва разьбі́ты; абезнадзе́ены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)