эластагра́фія

(ад н.-лац. elasticus = пругкі + -графія)

друкаванне з эластычных друкарскіх форм фарбамі, якія хутка высыхаюць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эласты́чны

(н.-лац. elasticus = пругкі)

1) пругкі, гнуткі; здольны расцягвацца і вяртацца ў ранейшы стан (напр. э-ая падушка, э-ая спружына);

2) перан. мяккі, плаўны, павольны (напр. э-ыя рухі);

3) перан здольны лёгка прыстасоўвацца да чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sprężysty

1. пруткі, пругкі, эластычны;

chodzić ~m krokiem — хадзіць пругкім крокам;

2. энергічны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jędrny

1. пруткі, пругкі; цвёрды, моцны, дужы, здаровы;

2. перан. выразны; сціслы; сакавіты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крамя́ны

1. (пругкі, цвёрды) bíegsam; hart;

2. перан (пра чалавека) (моцны, здаровы) kräftig, gesúnd áussehend;

3. (свежы, ядраны) frisch, kérnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тугі́, -а́я, -о́е.

1. Моцна нацягнуты.

Тугая струна.

2. Да адказу напханы чым-н.; пругкі, ядраны.

Т. мяшок.

Т. качан капусты.

3. Які цяжка сціскаецца або расцягваецца.

Тугая спружына.

4. перан. Які адчувае цяжкасці ў вырашэнні, выкананні чаго-н., з цяжкасцямі ўспрымае, засвойвае што-н. (разм.).

Т. на мову.

Яму туга (прысл.) давалася работа.

◊

Ту́гі на вуха (разм.) — які дрэнна чуе, глухаваты.

|| наз. ту́гасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эластаме́ры

(ад н.-лац. elasticus = пругкі + -мер)

палімеры з высокаэластычнымі ўласцівасцямі ў шырокім дыяпазоне тэмператур (напр. натуральны і сінтэтычны каўчукі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эласці́н

(ад н.-лац. elasticus = пругкі)

бялок з групы склерапратэінаў, які ўваходзіць у склад эластычных валокнаў сценак артэрый, скуры 1 інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

prall

a

1) тугі́, набі́ты

2) пру́гкі

3) мо́цны

in der ~en Sónne — на я́ркім со́нцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карса́ж, гарса́ж

(фр. corsage)

1) частка жаночага адзення, якая аблягае грудзі, спіну і бакі;

2) пругкі пояс спадніцы і тасьма да яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)