прапуска́нне ср.

1. пропуска́ние; про́пуск м.;

2. пропуска́ние, опуска́ние;

1, 2 см. прапуска́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

элі́зія

(лац. elisio = выштурхоўванне)

лінгв. пропуск канцавога галоснага гуку ў слове, калі наступнае слова пачынаецца з галоснага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

omission

[oʊˈmɪʃən]

n.

1) про́пуск -у m.; прапуска́ньне

2) недагля́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áusweis

m -es, -e пасве́дчанне; (асабі́сты) дакуме́нт, про́пуск

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прабе́л ’недахоп, недагляд’, ’пропуск у тэксце, прагал’ (ТСБМ). Рус. пробе́л, ст.-рус. пробѣлъ ’белы (які не запоўнены) прамежак’ ад про- і белый, якія былі крыніцай запазычання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́льнік, ‑а, м.

Від трохскладовага верша, пераходнага ад сілаба-танічнага да танічнага, у якім дапускаецца пропуск аднаго-двух ненаціскных складоў, радзей аднаго націскнога, або дабаўленне аднаго ненаціскнога склада ўнутры радка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упушчэ́нне, ‑я, н.

Разм. Пропуск чаго‑н., адсутнасць патрэбнай паўнаты ў чым‑н. Упушчэннем Багдановіча было таксама тое, што ён не паказаў узаемаўплываў рускай і беларускай літаратуры XVII ст. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарачэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. скараціцца, скараціць.

2. Скарочанае абазначэнне, назва каго-, чаго-н.

Умоўныя скарачэнні.

3. Пропуск у якім-н. тэксце.

Раман друкуецца са скарачэннямі.

4. Звальненне з работы (разм.).

С. штату.

5. У словаўтварэнні: усячэнне слова, а таксама частка слова ці цэлае слова, утвораныя шляхам такога ўсячэння.

Слоўнік скарачэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́нятка ж.

1. (отрывок текста) вы́держка, извлече́ние ср.;

2. (пропущенное место) про́пуск м.;

3. изъя́тие ср., вы́емка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

permit​1 [ˈpɜ:mɪt] n. дазво́л; про́пуск;

You cannot enter a military base without a permit. На ваенную базу нельга прайсці без пропуска.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)