newsvendor [ˈnju:zˌvendə] n. BrE прадаве́ц газе́т, газе́тчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

1. Наёмны служачы ў гандлёвай установе; прадавец.

2. Служачы ў маёнтку, які кіраваў гаспадаркай памешчыка.

|| прым. прыка́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

букіні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прадавец рэдкіх і старых кніг.

[Фр. bouquiniste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́мнік, ‑а, м.

Разм. Уладальнік крамы або прадавец у краме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ekspedient

м. прадавец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АНТЫКВА́Р

(ад лац. antiquarius аматар, знаўца старажытнасцяў),

збіральнік і прадавец стараж. прадметаў, твораў мастацтва, рэдкіх кніг і інш. рэчаў.

т. 1, с. 397

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

лаба́знік, ‑а, м.

Уст. Уладальнік лабаза або прадавец тавару ў лабазе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Капяра́ччык ’прадавец’ (Жд. 2), да кааперацыя (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кніга́р ’прадавец кніг’ (Др.-Падб.). Гл. кніга 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАКАЛЕ́Я

(ад араб. бакал прадавец харчовых прыпасаў),

абагульненая назва некаторых харч. тавараў — круп, мукі, кандытарскіх вырабаў, солі, чаю, кавы, прыпраў і інш.

т. 2, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)