сула́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць суладжанага. [Паўлюк Трус] даводзіў радкі да самага строгага гучання, да поўнае суладжанасці зместу з формай. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адынамі́я

(гр. adynamia = бяссілле)

мед. амаль поўнае або поўнае спыненне рухальнай актыўнасці ў выніку парушэнняў нервова-мышачнага апарата; крайні выпадак гіпадынаміі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

натуралізацыя,

у біялогіі, поўнае ўжыванне новага для біяцэнозу віду.

т. 11, с. 207

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

камарэ́ча, ‑ы, ж., зб.

Разм. Камары. Так і ляжыць .. [балота], засланае прэллю гнілых туманоў, поўнае машкары, камарэчы, разносячы заразу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмілітарыза́цыя, ‑і, ж.

Поўнае або частковае раззбраенне якой‑н. дзяржавы, забарона мець ёй ваенную прамысловасць, рэгулярную армію і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэза́ўрус, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Слоўнік мовы, які мае на мэце поўнае адлюстраванне ўсёй яе лексікі.

2. Слоўнік або звод дадзеных, які поўнасцю ахоплівае тэрміны, паняцці якой-н. спецыяльнай сферы.

|| прым. тэза́ўрусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Маклак ’надта поўнае дзіця’ (докш., Янк. Мат.), ’неахайны’ (Касп.), макляк ’нязграбны чалавек’ (рэч., Мат. Гом.). Роднаснае з вахла́к (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пле́нум ’пленарнае пасяджэнне (пры ўдзеле усіх членаў выбарчага кіруючага органа)’ (ТСБМ). Праз рус. пленум ’тс’ з лац. plenum ’поўнае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адынамі́я

(гр. adynamia = бяссілле)

мед. амаль поўнае або поўнае спыненне рухальнай актыўнасці чалавека ў выніку галадання, парушэнняў нервова-мышачнага апарата; крайні выпадак гіпадынаміі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

насачы́цца, ‑сочыцца; зак.

Прасачыўшыся, нацячы, накапаць куды‑н. або ў якой‑н. колькасці. Вада насачылася ў лодку. Насачылася соку поўнае вядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)