plotkować

незак. пляткарыць, разводзіць плёткі; вымысляць; лухціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tratsch

m -es разм. балбатня́

Klatsch und ~ — плёткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Míssdeutung

f -, -en няпра́вільнае [скажо́нае] тлумачэ́нне; pl плёткі, перасу́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

размо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

1. Слоўны абмен з кім-н. звесткамі, думкамі; гутарка.

Завесці размову з сябрам.

Р. па тэлефоне.

2. мн. Чуткі, абгаворы, плёткі.

Пра хлопца хадзіла многа размоў па вёсцы.

3. Мова, гаворка, вымаўленне (разм.).

Па размове лёгка вызначыць, адкуль чалавек родам.

|| прым. размо́ўны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Размоўная інтанацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Мы́тля ’жанчына, якая разносіць плёткі’ (навагр., Нар. словатв.). Да муціць ’хлусіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нясла́віць, ‑слаўлю, ‑славіш, ‑славіць; незак., каго-што.

Сваімі паводзінамі, учынкамі ўзводзіць няславу на каго‑н.; ганьбіць. [Гаспадыня:] — Плёткі гэта! Мой сын дваранін, а яна што? З ёй не стане свайго імя няславіць... Галавач. [Старая:] — Лепш мяне, калі хочаш, забі, а дзіця не дам няславіць. Грахоўскі. // Абражаць пры людзях чый‑н. гонар; распаўсюджваць плёткі, якія ганьбяць каго‑, што‑н. От жа стаіць Лявон і слухае, як сын абражае, няславіць маці, і адно толькі твар у старога балюча перасмыкаецца. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

болтовня́ ж., разг. балбатня́, -ні́ ж., пустасло́ўе, -ло́ўя ср.; (сплетня) плёткі, -так, ед. плётка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перацалпоніванне (піріцатюпівыпьпя) ’абгаворванне, плёткі’ (Юрч. СНЛ). Да пера- і цалпопіць ’гаварыць пустое’ (m.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рассла́віць, ‑слаўлю, ‑славіш, ‑славіць; зак., каго-што.

Разм.

1. Моцна расхваліць, надзяліць каго‑, што‑н. славай; уславіць. Расславіць подзвігі герояў.

2. Распусціць чуткі, плёткі пра каго‑, што‑н. Расславіць жанчыну на ўвесь раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

juicy [ˈdʒu:si] adj.

1. сакаві́ты, со́чны

2. infml піка́нтны;

juicy stories/gossip/details піка́нтныя гісто́рыі/плёткі/дэта́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)