Раста́ць ’перайсці ў вадкі стан пад уздзеяннем цяпла’, ’знікнуць, рассеяцца’ (ТСБМ, Сцяц.), роста́ць ’распусціцца; адтаяць’ (ТС). Гл. таяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераступі́ць¹, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.

1. каго-што і цераз каго-што. Ступіўшы, перайсці што-н.

П. парог (цераз парог).

2. перан., што. Парушыць, перасягнуць мяжу чаго-н.

П. мяжу прыстойнасці.

П. закон.

|| незак. пераступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przekroczyć

зак.

1. перайсці;

2. перавысіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

двухпо́лле, ‑я, н.

Спосаб апрацоўкі зямлі, пры якім штогод палавіна ворнай зямлі знаходзіцца пад папарам. Перайсці з двухполля на шматполле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачацца; ‑лачомся, ‑лачацеся, ‑лакуцца; пр. перавалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; зак.

Разм. З вялікімі намаганнямі перайсці, перабрысці куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапра́віцца, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.

Пераехаць, перайсці цераз якое‑н. цяжкае, небяспечнае для праходу месца. Пераправіцца цераз раку на плытах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перебрести́ сов., разг.

1. (перейти вброд) перабрысці́, перайсці́;

2. (на другое место) перацягну́цца, перавалачы́ся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перекочева́ть сов.

1. перакачава́ць, перавандрава́ць;

2. перен., разг. (перейти) перайсці́; (перебраться) перабра́цца; см. перекочёвывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прейти́ сов., книжн., уст. 1. (перейти) перайсці́; 2. (пройти) прайсці́; (миновать) міну́ць; (исчезнуть) зні́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацвярдзе́ць, ‑ее; зак.

1. Перайсці з вадкага стану ў цвёрды; зацвярдзець. // Зрабіцца цвярдзейшым; пацвярдзець.

2. Спец. Зрабіцца цвёрдым (пра зычныя гукі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)