1. Які вельмі пеніцца; з пенай. [Маці] прынесла поўны гладыш пахучага пеністага квасу.Шамякін.Прыемна і ўлетку, калі б’юць перуны, а па дарогах цякуць пеністыя рэчкі.Гроднеў.Мы, перадаючы гладыш з рук у рукі, пілі яшчэ пеністы пахучы сырадой.Няхай.// Падобны на пену. Прачнулася сонца. Барвай набрынялі пеністыя лёгкія хмаркі, чырвань заліла ўсё: і лес, і вёску, і паплавы.Капыловіч.
2. Які ўтварае многа пены (у 2 знач.). Пеністае мыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
seethe
[ˈsi:ð]1.
v.i.
1) бурлі́ць, пе́ніцца
Water seethed under the falls — Вада́ бурлі́ла й пе́нілася пад вадаспа́дамі
2) Figur. хвалява́цца, непако́іцца
3) мо́кнуць
2.
v.t.
мачы́ць; вымо́чваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
foam
[foʊm]1.
n.
1) шум -у m., шумаві́ньне n., пе́на f.
2) мы́ла n., пе́на ў ко́ней ад по́ту
3) губча́стая шту́чная гу́ма
2.
v.t.
пакрыва́ць пе́най
3.
v.i.
пе́ніцца, пакрыва́цца пе́най
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sprúdeln
1.
vi (s) біць крыні́цай, пе́ніцца
2) бурлі́ць, бульката́ць, клеката́ць, кіпе́ць
2.
vi (h) ху́тка [го́рача] гавары́ць
séine Líppen ~ Wítze — ён так сы́пле дасці́пнымі вы́разамі [жа́ртамі]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sparkle
[ˈspɑ:rkəl]1.
v.i.
1) іскры́цца
The fireworks sparkled — Фаервэ́ркі іскры́ліся
2) зіхаце́ць, зьзяць
The diamonds sparkled — Дыя́манты зьзя́лі
3) шыпе́ць, пе́ніцца
2.
n.
1) і́скра f.
2) бляск -у m.
3) бліску́часьць f.; жы́васьць, жва́васьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бурлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.
1. Бурна цячы, пералівацца з шумам; кіпець, клекатаць (пра ваду і інш. вадкасці). Унізе вада бурліць, пеніцца, нясе з сабою кускі лёду, нейкае ламачча, леташнюю траву.Кулакоўскі.Бурліць чыгун гарачы, Расплаўлены ў вагранках.Аўрамчык.
2.перан. Праяўляцца з вялікай сілай (пра падзеі, пачуцці і пад.); шумець, хвалявацца. [Ігнась] сеў на месца, і злосць бурліла ў ім, як кіпень.Чарнышэвіч.І бурліла ў людскіх пачуццях жаданне як бы крыкнуць усёй зямлі, сказаць усяму, што ёсць, — аб радасці дзён, аб песнях і звонах жыцця.Чорны.Скрозь бурліла людское мора, а ў ім — кветкі, лісце, усцешаныя твары.Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. кіс, кісла і кіснуў, кіснула; незак.
1. Рабіцца кіслым, псавацца ад браджэння. Малако кісне. Віно кісне.
2.Разм. Мокнуць, набухаць ад вільгаці; раскісаць. У гушчары, у ямінах-лужынах кісне снег, вада пеніцца, як саладуха.Пташнікаў.Вельмі ж бязлітаснай выглядае прырода, калі прымушае мокрых ад балота людзей кіснуць яшчэ і пад дажджамі.Кулакоўскі.
3.перан.Разм. Весці аднастайнае бяздзейнае жыццё. Годзе кіснуць, марнець, Песні смутныя пець.Купала.// Сумаваць, нудзіцца. [Марфа] не кісла, якім бы горкім бокам не паварочвалася да яе жыццё, і другім не давала кіснуць.Васілевіч.
•••
Кіснуць ад смеху — нястрымна нясцішана смяяцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
scum
[skʌm]1.
n.
1) шумаві́ньне n., шум -у m., пе́на f.; на́кіп -у m.
2) informal ні́зкі, по́длы чалаве́к
scum of the earth — адкі́ды pl., падо́ньне грама́дзтва
2.
v.i.
1) пе́ніцца, пакрыва́цца пе́най або́ на́кіпам
2) здыма́ць пе́ну, на́кіп
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пе́на ’лёгкая пузырыстая маса на паверхні вадкасцей; маса, утвораная растворам мыла’ (ТСБМ, Шат., ТС, Сл. ПЗБ), ’пена на мыльнай вадзе’ (паўн.-усх., ЛА, 3), ’пот у каня’ (Сл. ПЗБ), ’плесня’ (арш., ЛА, 4). Сюды ж пе́нка ’пенка на малацэ’ (там жа), пе́нкі ’прыгаркі (бульба); ’лупіны (ад бульбы)’ (там жа), пе́няць ’пеніцца, пакрывацца пенай’ (Сл. ПЗБ). Укр.пі́на, рус.пе́на ’пена, сліна’, польск.piana, н.-луж.pěnki ’пена’, в.-луж.pěna ’накіп’; ’сліна ля рота’, чэш.pěna ’пена, накіп’, славац.pena ’тс’, славен.pẹ́na, ст.-славен.pejna, серб.-харв.пје̏на, харв.spjȅna, макед.пена, балг.пя́на, ст.-слав.пѣны ’пена, пена ля рота’. Прасл.*pěna, роднаснымі да якога будуць літ.spáinė ’смуга пены’, ст.-прус.spoayno ’пена піва, якое бродзіць’, лац.spūma ’пена, пырскі’, pūmex ’пемза’, ст.-в.-ням.veim, ст.-інд.phḗnas (м. р.), асец.fink ’пена, накіп’ < і.-е.*(s)poi̯ + *‑mn‑o/*‑mn‑ā (Фасмер, 3, 231. з літ-рай; Аткупшчыкоў, Из истории, 233 і 235).