Kríechtier

n -(e)s, -e заал. паўзу́н, рэпты́лія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паўзунко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паўзунка (гл. паўзун у 1 знач.). Паўзунковы ўзрост. Паўзунковая група.

2. Спец. Забяспечаны паўзунком, паўзуном (у 2 знач.). Паўзунковы скрэпер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паганю́ка, паганскі ’паўзуны’ (З нар. сл., мазыр.). Да паганы. Семантычная паралель у рус. пск. поганик, поган ’змяя, паўзун’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пляту́н ’майстар па пляценню кашоў’ (карм., Мат. Гом.). Да плесці (гл.). Суф. -v//, як у лятун, хадун, паўзун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паўзуно́к, ‑нка, м.

1. Тое, што і паўзун (у 1, 2 знач.).

2. толькі мн. (паўзункі́, ‑оў). Разм. Адзенне для дзяцей груднога ўзросту ў выглядзе штонікаў, якія пераходзяць у панчохі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Reptíl

n -s, -e i -i¦en заал. паўзу́н, рэпты́лія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэпты́лія, ‑і, ж.

1. Паўзун. Значна менш у фаўне БССР рэптылій і амфібій, якія складаюць увогуле менш 20 відаў. Прырода Беларусі.

2. перан. Работнік прэсы, журналіст і пад., які рабалепствуе перад вышэйшым начальствам.

[Ад лац. reptilis — які поўзае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алаза́ўр

(ад ала- + -заур)

вымерлы паўзун, які жыў у мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

арнітазу́х

(н.-лац. ornithosuchus)

драпежны паўзун, які жыў у трыясе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гігантаза́ўр

(ад гігант + -заўр)

велічэзны выкапнёвы паўзун з групы дыназаўраў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)