Verwúndung

f -, -en ране́нне, пашко́джанне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пацёртасць, ‑і, ж.

1. Стан паводле знач. дзеясл. пацерці.

2. Пашкоджанне, раздражненне верхніх слаёў скуры ад трэння. Пацёртасці на шыі каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zepsucie

н.

1. псаванне; пашкоджанне;

2. сапсаванасць, амаральнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абмаражэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. абмарозіцца. Абмаражэнне першай ступені.

2. Пашкоджанне тканак арганізма, якое ўзнікае ад дзеяння нізкіх тэмператур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дра́піна, -ы, мн. -ы, -пін, ж.

Ранка на скуры, пашкоджанне на прадмеце ў выглядзе палоскі, зробленыя чым-н. вострым і тонкім.

Глыбокая д.

Ногі ў драпінах ад іржэўніку.

Д. на паліраваным стале.

|| памянш. дра́пінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ава́рыя

(іт. avaria, ад ар. ’avar = пашкоджанне, шкода)

1) моцнае пашкоджанне якога-н. механізма, машыны ў час работы, руху;

2) перан. няўдача, правал якой-н. справы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

баратра́ўма

(ад бара- + траўма)

пашкоджанне органа слыху пры рэзкай змене атмасфернага ціску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schádhaftigkeit

f -, -en пашко́джанне, сапсава́насць; пано́шанасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verhúnzung

f -, -en пашко́джанне; зняве́чанне, скажэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

injury [ˈɪndʒəri] n. (to)

1. ра́на, ране́нне; тра́ўма;

a head injury тра́ўма галавы́

2. пашко́джанне, шко́да

3. кры́ўда, знява́га, паклёп

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)