дыфіра́мб

(гр. dithyrambos)

1) урачыстая песня ў старажытнагрэчаскай літаратуры ў гонар бога Дыяніса, пазней — літаратурная форма, блізкая да гімна і оды;

2) перан. перабольшаная пахвала, непамернае ўсхваленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

hyperbolic

[,haɪpərˈbɑ:lɪk]

adj.

1) гіпэрбалі́чны, бага́ты гіпэ́рбаламі (стыль і пад.); перабо́льшаны (пахвала́)

2) Geom. гіпэрбалі́чны (сячэ́ньне)

3) перабо́льшаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кампліме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Прыемная заўвага, пахвала каму‑н. — Я рады, што пасля мяне школа пераходзіць у моцныя, умелыя рукі, залатыя рукі, — зусім несвядома і шчыра зрабіў камплімент настаўніцы Іван Паўлавіч. Васілевіч. Кожны стараўся сказаць [Тамары Аляксееўне] самы прыемны .. камплімент, а калі ў каго не знаходзілася такога, то хоць .. прыемнаю ўсмешкаю выказаць сваё захапленне яе прыгажосцю. Колас.

[Фр. compliment.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахвальба́, ‑ы, ж.

Разм.

1. Выхваленне сваімі справамі, учынкамі і пад.; самахвальства. Сцяпану хацелася расказаць дзяўчыне, што вось ён толькі што ўратаваў ад смерці дзіця.. Але ён баяўся, каб гэта не прагучэла пахвальбой, і змаўчаў. Шамякін.

2. Тое, што і пахвала. [Коля] мог абсачыць за суткі шырокі круг мясцовасці, .. вярнуцца яшчэ загадзя ў атрад і выслухаць пахвальбу і падзяку камандзіра. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

applause

[əˈplɔz]

n.

1) во́плескі pl.

There was loud applause for the actor — Акто́ру го́ласна пля́скалі

2) ухвале́ньне n., пахва́ла f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фімія́м

(гр. thymiama)

1) духмянае рэчыва для курэння ў час рэлігійных абрадаў, а таксама пахучы дым, які ўзнікае пры згаранні гэтага рэчыва;

2) перан. ліслівая ўзнёслая пахвала;

курыць ф. — празмерна ўсхваляць каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

left-handed

[,leftˈhændɪd]

adj.

1) левару́кі

left-handed person — ляўша́, ляўшу́н

2) для ле́вай рукі

3) Figur. нехлямя́жы, дзіўны́, няўда́лы (камплімэ́нт, пахвала́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дыфіра́мб

(гр. dithyrambos)

1) урачыстая песня ў гонар бога Дыяніса ў старажытных грэкаў;

2) перан. перабольшаная пахвала, непамернае ўсхваленне (напр. спяваць дыфірамбы каму-н.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

commendation

[,kɑ:menˈdeɪʃən]

n.

1) ухвале́ньне n.; пахвала́ f.

2) рэкамэндава́ньне n., рэкамэнда́цыя f.

3) даве́раньне, даручэ́ньне n.; перада́ча пад апе́ку або́ на захава́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Laus in ore proprio vilescit

Уласная пахвала нічога не варта/не значыць.

Собственная похвала ничего не стоит/не значит.

бел. Хто сам сябе хваліць, няхай таго пярун спаліць. Сам сябе не хвалі, няхай людзі пахваляць. Чужая пахвала як гром грыміць, а самахвальства смярдзіць. Пахвальба — малайцу пагуба. Хто хоча, каб яго хвалілі, той сам сябе ганіць.

рус. В хвасти нет сласти. Не хвали сам себя, пусть народ по хвалит. Кто сам себя хвалит, в том пути не бывает. В хвасти, что в голой пасти. Безмерная хвала чести вредит. Не кричи о себе ‒ пусть другие о тебе хоть тихо скажут. Хвастливое слово гнило. Овсяная каша хвалилась, будто с коровьим маслом родилась.

фр. Qui se loue s’emboue (Кто сам себя хвалит, тот сам себя пачкает).

англ. Self praise is not recommendation (Самовосхваление ‒ не рекомендация). Every ass likes to hear himself bray (Любой осёл любит себя слушать).

нем. Eigenlob stinkt, Eigenruhm hinkt (Самовосхваление плохо пахнет, самохвальство хромает).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)