socket [ˈsɒkɪt]n. упа́дзіна, запа́дзіна, заглыбле́нне, я́мка;

an eye socket вачні́ца;

a socket for an electric light bulb патро́н (электрычны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

холосто́й в разн. знач. халасты́;

холосто́й вы́стрел халасты́ стрэл;

холосто́й челове́к халасты́ чалаве́к;

холосто́й ход маши́ны техн. халасты́ ход машы́ны;

холосто́й шкив техн. халасты́ шкіў;

холосто́й патро́н воен. халасты́ патро́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

benefactor

[ˈbenɪfæktər]

n.

дабрадзе́й -я m., дабрачы́нец -ца m., патро́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

патранта́ш

(ням. Patrontasche, ад Patron = патрон + Tasche = сумка)

сумка з гнёздамі для патронаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

pryncypał

м. уст. прынцыпал, патрон; гаспадар; начальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да чокаць ​1 (у 1 знач.).

2. Разм. Застрэліць, забіць каго‑н. Саханчук дзелавіта загнаў патрон, прыцэліўся. — Мне хаця б аднаго гада чокнуць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oprawka

ж.

1. аправа (акуляраў);

2. тэх. патрон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

боево́й в разн. знач. баявы́;

боево́й патро́н воен. баявы́ патро́н;

боево́й поря́док воен. баявы́ пара́дак;

боева́я гото́вность воен. баява́я гато́ўнасць;

боево́й това́рищ воен. баявы́ тава́рыш;

боево́й па́рень разг. баявы́ хло́пец;

◊

боево́е креще́ние воен. баяво́е хрышчэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cartridge

[ˈkɑ:rtrɪdʒ]

n.

1)

а) патро́н -а m.

б) зара́д -а m.

blank cartridge — халасты́ патро́н

cartridge paper — таўста́я шо́рсткая папе́ра (для малява́ньня)

2) Phot. шпу́лька з фатаграфі́чнай сту́жкай

3) чарні́льны запа́с (для аўтаматы́чнае ру́чкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

казённік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і казённая частка (гл. частка). З рулі вінтоўкі яшчэ не выкурыўся дым ад першага стрэлу, як Свістуноў даслаў у казённік ствала другі патрон і яшчэ раз стрэліў. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)