клерыкалі́зм, -у, м.

Ідэалагічная і палітычная плынь, якая імкнецца ўзмацніць уплыў царквы на грамадска-палітычнае і культурнае жыццё.

Прыхільнікі клерыкалізму.

|| прым. клерыка́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

политэконо́мия (полити́ческая эконо́мия) палітэкано́мія, -міі ж. (паліты́чная экано́мія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политэмигра́нтка (полити́ческая эмигра́нтка) палітэмігра́нтка, -кі ж. (паліты́чная эмігра́нтка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сігура́нца, ‑ы, ж.

Гіст. Палітычная паліцыя ў манархічнай Румыніі; ахранка.

[Рум. siguranţă.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панславі́зм, -у, м.

Палітычная плынь 19 — пач.

20 ст., якая імкнулася да палітычнага і духоўнага аб’яднання славянскіх народаў.

|| прым. панславі́сцкі, -ая, -ае і панславя́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stateswoman [ˈsteɪtswʊmən] n. (pl. -women) дзяржа́ўная, паліты́чная дзяя́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ненадзе́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ненадзейнага. Ненадзейнасць становішча. Палітычная ненадзейнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэакра́тыя, ‑і, ж.

Форма кіравання, пры якой палітычная ўлада належыць духавенству.

[Грэч. theos — бог і krátos — сіла, улада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́матнасць ж. перан.:

паліты́чная гра́матнасць polítische Schúlung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

политрабо́та (полити́ческая рабо́та) ист. палітрабо́та, -ты ж. (паліты́чная рабо́та);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)