сабаля́тнік, ‑а, м.

Паляўнічы па собаляў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыграло́ў, ‑лова, м.

Паляўнічы на тыграў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапёлачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Паляўнічы, які палюе на перапёлак.

2. Невялікі ястраб, які корміцца перапёлкамі і іншымі дробнымі птушкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tracker [ˈtrækə] n. паляўні́чы, які высо́чвае дзі́кіх звяро́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trapper [ˈtræpə] n. паляўні́чы, які́ ставіць па́сткі; лаве́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

балбатлі́вы, -ая, -ае (разм.).

Празмерна гаваркі, а таксама які не ўмее захоўваць тайну.

Б. паляўнічы.

|| наз. балбатлі́васць, -і, ж.

Б. — старасці сястра (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверало́ў, ‑лова, м.

Прамысловы паляўнічы. Сібірскія звераловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

myśliwy

м. паляўнічы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

се́тэр, ‑а, м.

Паляўнічы даўгашэрсны сабака; парода такіх сабак.

[Англ. setter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́більшчык, ‑а, м.

Паляўнічы, які падзывае вабікам птушак або звяроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)