Страсць ‘моцнае захапленне’, ‘цяга да чаго-небудзь’, ‘моцнае нястрымнае каханне’ (ТСБМ), ‘усяночнае няспанне з вечара Вялікага чацвярга на пятніцу’, ‘моцнае жаданне’, прысл. ‘моцна, вельмі’ (Нас.), ‘страх, жудасць’ (Рам. 6), ст.-бел.стрась ‘пакута; мукі’ (Карскі, 1, 356). Укр.страсть, рус.страсть, чэш.strast, славац.strasť, серб.-харв.strȃst, славен.strȃst, балг., макед.страст, ст.-слав.страсть ‘страсць, пакута, мучэнне’. Прасл.*strastь утворана ад *stradati ‘пакутаваць, цярпець’ з суф. ‑tь; гл. Слаўскі, SP, 2, 45. Гл. яшчэ Фасмер, 3, 771; Бязлай, 3, 324; Махэк₂, 580.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Fólter
f -, -n катава́нне; перан.паку́та
es ist éine wáhre ~! — гэ́та про́ста паку́та [му́ка]!
j-n auf die ~ spánnen — катава́ць, му́чыць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
метэапаты́чны
(ад метэа + гр. pathos = пакута, хвароба);
м-ая рэакцыя — паталагічная рэакцыя арганізма на змены надвор’я.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Pláge
f -, -n
1) мучэ́нне, паку́та, турбо́ты
2) няшча́сце, бе́дства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Аго́раны ’з цяжкасцю набыты’ (БРС), агораць ’з цяжкасцю што-небудзь набыць, зрабіць’, агорацца (КТС) да гора. Магчыма, калька з літоўскага var̃gti ’пакутаваць, гараваць, цяжка працаваць’, var̃gas ’гора, пакута, цяжкая праца’. На словаўтваральную структуру не выключаны ўплыў асіліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pang
[pæŋ]
n.
1) рапто́ўны во́стры боль
2) паку́таf.
a pang of remorse — дако́ры сумле́ньня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пасіён
(іт. passione, ад лац. passio = пакута)
вакальна-драматычны твор на рэлігійны сюжэт пра пакуты і смерць Хрыста.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
пасіфло́ра
(ад лац. passio = пакута + flos, -oris = кветка)
трапічная расліна сям. страснакветных з ядомымі пладамі, якая ўецца па дрэвах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
акупі́цца, акупіцца; зак.
Аплаціцца; прынесці даход, які пакрывае зробленыя расходы. Давайце запросім вучоных, няхай зробяць эканамічны аналіз гаспадаркі, дадуць навуковыя прагнозы. Далібог, акупяцца затраты.Шамякін.//перан.Разм. Апраўдаць сябе, даць станоўчыя вынікі. Твар [айца Міколы] робіцца тужлівым. Але гэта цягнецца толькі момант, бо яго турбота, яго, можна сказаць, пакута шчодра акупілася вынікам намаганняў.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патаге́нны
(ад гр. pathos = боль, пакута + genos = род)
мед. хваробатворны (напр. п-ыя мікробы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)