перыядыза́цыя

(ад перыяд)

падзел працэсаў развіцця на асноўныя перыяды, што якасна адрозніваюцца адзін ад аднаго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

э́ра, -ы, мн. э́ры, эр, ж.

1. Сістэма летазлічэння, якая вядзе свой пачатак ад пэўнага моманту.

Хрысціянская, або новая, наша, э. пачынаецца з даты нараджэння Ісуса Хрыста.

2. Вялікі гістарычны перыяд, які карэнным чынам адрозніваецца ад папярэдняга.

Э. касманаўтыкі.

3. Самы вялікі храналагічны падзел, значны этап у геалагічнай гісторыі Зямлі (спец.).

Палеазойская э.

Мезазойская э.

Кайназойская э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Téilung

f -, -en

1) падзе́л, дзяле́нне

2) шкала́, дзяле́нне (тэрмометра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разде́л

1. (действие) раздзе́л, -лу м., падзе́л, -лу м.;

2. (в книге и т. п.) раздзе́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геадэ́зія

(гр. geodaisia = падзел зямлі)

навука аб формах Зямлі, вымярэнні і паказе яе на планах і картах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

во́дарасці, ‑ей; адз. водарасць, ‑і, ж.

1. Ніжэйшыя споравыя вадзяныя расліны, у якіх адсутнічае падзел на сцябло, ліст і корань.

2. Разм. Расліны, якія жывуць у вадзе. Далей ад берага, на глыбіні чатырох-пяці метраў, відаць густая, высокая водарасць — нібы лес з-пад крыла самалёта. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

division

[dɪˈvɪʒən]

n.

1) дзяле́ньне n., падзе́л -у m.

division of property — падзе́л маёмасьці

2) перасьце́нак -ку m., перагаро́дка, мяжа́ f.

3) ча́стка f.; гру́па, сэ́кцыя f.; факультэ́т -у m.

4) Milit. дыві́зія f.

5) pl. нязго́да f., рознагало́сьсе n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

біфурка́цыя

(лац. bifurcatio = раздваенне)

1) раздзяленне ракі на дзве пратокі, якія ўпадаюць у розныя басейны;

2) падзел трубчастага органа на дзве галіны, напр. трахеі на дзве бронхі;

3) падзел старшых класаў сярэдняй школы на два патокі, напрамкі ў навучанні, напр. на гуманітарны і матэматычны (параўн. поліфуркацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

rozbiór, ~oru

rozbi|ór

м.

1. разбор; аналіз;

~ór gramatyczny — граматычны разбор;

~ór zdania — разбор (аналіз) сказа;

~ór chemiczny — хімічны аналіз;

2. падзел;

~ór Polski — падзел Польшчы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

severance

[ˈsevərəns]

n.

1) аддзяле́ньне n.; падзе́л -у m.

2) разры́ў -ву m.

the severance of diplomatic relations — разры́ў дыпляматы́чных дачыне́ньняў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)