Förderung

f -, -en

1) садзе́йнічанне, падтры́мка

2) тэх. транспартава́нне; пада́ча, пад’ём

3) горн. вы́дача, адка́тка руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaskarżenie

н.

1. (kogo) падача скаргі (на каго);

2. абскарджанне;

zaskarżenie wyroku — абскарджанне прысуду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вульгарыза́цыя

(фр. vulgarisation, ад лац. vulgaris = просты, звычайны)

грубае спрашчэнне якога-н. пытання, поглядаў, вучэння, падача яго ў скажоным выглядае (напр. в. гісторыі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прэзента́цыя

(лац. praesentatio)

1) падача, прад’яўленне для аплаты грашовага дакумента;

2) публічнае прадстаўленне чаго-н. толькі што створанага (фільма, друкаванага выдання і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

serwis, ~u

I м.

1. сэрвіс; абслугоўванне;

2. камплект; набор;

3. сервіз

II м. спарт.

падача

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

во́тум

(лац. votum = жаданне)

падача голасу на выбарах; рашэнне, прынятае галасаваннем;

в. давер’я — пазітыўнае рашэнне парламента аб дзейнасці ўрада ці яго членаў;

в. недавер’я — негатыўнае рашэнне парламента аб дзейнасці ўрада ці яго членаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ЗМА́ЗКА ў тэхніцы,

1) змазачныя матэрыялы, якія памяншаюць трэнне і аблягчаюць працэсы мех. апрацоўкі металаў.

2) Змазачнае дзеянне змазачнага матэрыялу на паверхні трэння, у выніку якога памяншаюцца сіла трэння і зношванне паверхняў.

3) Падача змазачнага матэрыялу да паверхні слізгання ці качэння дэталей. Спосабы З. вызначаюцца функцыямі і ўмовамі работы вузла трэння, уласцівасцямі змазачнага матэрыялу.

4) Кансервацыйныя матэрыялы і матэрыялы для герметызацыі (ушчыльняльнікі). Выкарыстоўваюць для прадухілення карозіі метал. вырабаў пры захаванні і эксплуатацыі і ўшчыльнення злучэнняў дэталей машын (гл. Пластычныя змазкі).

т. 7, с. 94

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Vrschub

m -(e)s -schübe

1) рух напе́рад; пада́ча (на станку)

2) дапамо́га, садзе́йнічанне

~ listen (D) — (па)спрыя́ць, (па)садзе́йнічаць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ufschlag

m -(e)s, -schläge

1) адваро́т, абшла́г

2) уда́р

3) падвышэ́нне (цаны)

4) вайск. разрыў снара́да

5) спарт. пада́ча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Аста́цца. Праслав. ostati sę — зваротная форма да *o‑stati, o‑staviti, утворанага з прэфіксальным o‑ ад дзеяслова *stati (> стаць). Ад гэтага дзеяслова ўтвораны дзеепрыметнік остатъ, адкуль астатак (остатъкъ) (КЭСРЯ, 316) і астача (*остатја). Параўн. падаць, падатак, падача. Дзеепрыметнік даў аснову і для ўтварэння з суфіксам ‑ьн‑ прыметніка остатьний > астатні ’апошні’ (Булахаў, Працы IM, 7, 142; Анічэнка, Праблемы філал., 9). Ад остатъкъ утворана остаточьныи (Карскі, Труды, 372; Булахаў, Працы IM, 7, 141) і астаткавы (остатък‑ов‑ъ); ст.-бел. остатечный ’апошні’ — з польскай (Гіст. лекс., 96), дзе ъ > е. Ад гэтага ж дзеяслова ўтворана было осталь ’тое, што засталося’ (Даль; гл. КЭСРЯ, 315), адкуль астальцы ’астатак’ (Касп.), ст.-рус. остальць ’той, што застаўся’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)