poderwać

зак.

1. рэзка падняць; ускінуць; узняць; падняць;

2. перан. падарваць; пахіснуць;

poderwać wiarę w kogo/co — падарваць (пахіснуць) веру ў каго/што;

3. разм. пазнаёміцца (з дзяўчынай, хлопцам), закадрыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

расхіста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прымусіць хістацца; раскалыхаць. Калі чалавека, які званіў, забілі, званы доўга яшчэ гудзелі, так моцна ён расхістаў іх. Шамякін.

2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым, хісткім. Расхістаць слуп. □ Валока як-колечы спрабаваў расхістаць абломак [бетону], ля якога цадзіўся промень, штурхнуў яго ўгару і пацягнуў на сябе. Быкаў.

3. перан. Давесці да разладу, падарваць. Сялянскія паўстанні расхісталі феадальнапамешчыцкі лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скасі́ць​I

1. ábmähen vt;

скасі́ць траву́ Gras ábmähen;

2. перан. (загубіць, падарваць сілы) töten vt, zu Grúnde [zugrúnde] ríchten;

яго́ скасі́ла вайна́ der Krieg hat ihn getötet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

взорва́ть сов.

1. узарва́ць, мног. паўзрыва́ць; падарва́ць; (разрушить) разбуры́ць;

2. (возмутить) перен., разг. абу́рыць;

меня́ (тебя́, его́) взорва́ло безл. мяне́ (цябе́, яго́) абу́рыла, я (ты, ён) абу́рыўся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stargać

зак. падраць, падзерці, парваць;

stargać zdrowie — падарваць здароўе;

stargać nerwy — сапсаваць нервы;

stargać więzy — парваць аковы (путы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wysadzić

зак.

1. высадзіць;

wysadzić na brzeg — высадзіць на бераг;

2. абсадзіць (раслінамі);

3. выставіць; высунуць;

wysadzić głowę — высунуць галаву;

4. разм. выбіць; выламаць;

wysadzić z siodła — выбіць з сядла;

wysadzić drzwi — выламаць дзверы;

5. падарваць; узарваць;

wysadzić w powietrze most — падарваць (узарваць) мост

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падтачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. Натачыць злёгку, крыху або дадаткова. Падтачыць нож. Падтачыць сякеру.

2. Пашкодзіць, раз’ядаючы знутры, знізу (пра чарвей і пад.). [Ляксандра:] — Шашаль падтачыў падрубы. Баранавых.

3. перан. Аслабіць, падарваць (сілы, здароўе і пад.). З выгляду [Люся] была змізарнелая, бляклая — як бы цяжкая хвароба падтачыла яе і яна толькі-толькі стала на ногі. Навуменка.

•••

Камар носа не падточыць гл. камар.

падтачы́ць ​2, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

Далучыць для падаўжэння, павелічэння чаго‑н. [Янка:] — Я гэта адсяку канец вяроўкі, знізу падтачу ды спускаюся далей. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зню́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Пазнаць адзін аднаго па нюху (пра сабак).

2. перан. Разм. неадабр. Зблізіцца, уступіць у тайную змову для сумесных дзеянняў; дамовіцца. Малашкін знюхаўся з Кляновічам, і яны абодва хочуць падарваць аўтарытэт першага намесніка. Пестрак. — Бандыт і ёсць, калі знюхаўся з кулаччом, — смела сказаў стары. Бажко. // Уступіць у любоўную сувязь. Міхалка з горам на душы расказаў гісторыю сваёй дачкі, якая вучылася на зубнога доктара, але знюхалася з нейкім прайдзісветам, быццам пажаніліся, потым ён пакінуў яе з маленькім дзіцем, і хоць кукуй зараз бацька. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыво́т, -вата́ м. живо́т;

◊ падарва́ць ж. (жываты́) са сме́ху — надорва́ть живо́т (животы́) со сме́ху;

ж. падцягну́ла — безл. живо́т подвело́;

кача́цца (з) жывато́м — ката́ться от бо́ли в животе́;

хвата́цца за ж. — хвата́ться за животы́ (живо́тики);

плячы́сты на ж. — люби́тель пое́сть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтарытэ́т м.

1. (значэнне) Autorität f -; Ánsehen n -s;

мець аўтарытэ́т Ánsehen geníeßen*;

карыста́цца аўтарытэ́там Autorität geníeßen*, in Ánsehen stéhen*;

падарва́ць чый-н аўтарытэ́т j-s Autorität untergráben*;

2. (асоба) Autorität f -, -en; ánerkannte [máßgebende] Persönlichkeit;

ён для мяне́ аўтарытэ́т er ist für mich máßgebend [eine Autorität]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)