своро́т м., разг. паваро́т, -ту м., паваро́тка, -ткі ж., заваро́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́крут, -у, М -круце, мн. -ы, -аў, м.

1. Незвычайны паварот.

Сцежка з выкрутам.

Скокі з выкрутамі.

2. перан. Прыём з хітрыкамі, які прымяняецца з мэтай дасягнуць чаго-н. або ўхіліцца ад чаго-н.

Гавары без выкрутаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

left​2 [left] adj. ле́вы;

left hand/glove ле́вая рука́/пальча́тка;

left side/turn ле́вы бок/паваро́т;

Take a left turn at the crossroads. На скрыжаванні зрабіце левы паварот.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віра́ж

(фр. virage)

1) паварот самалёта з крэнам па крузе або паварот па крывой аўтамабіля, веласіпеда, матацыкла (напр. крутыя віражы);

2) паварот спартыўнай дарожкі з ухілам унутр.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

curve​1 [kɜ:v] n.

1. крыва́я (графіка, дыяграмы); вы́гін, вы́гіб, паваро́т (дарогі, ракі і да т.п.);

a curve in the road вы́гіб, паваро́т даро́гі; лукаві́на, лука́

2. AmE = curve ball

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

Рэзкая змена напрамку руху, паварот (у 1 знач.), а таксама месца, дзе змяняецца напрамак.

З-за завароту ракі выплыла лодка.

○

Заварот кішак — непраходнасць кішэчніка, выкліканая перакручваннем кішэчных петляў.

|| прым. заваро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

swinground [ˈswɪŋraʊnd] n. круты́ паваро́т; рашу́чы перало́м (у настроі, думках і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Réchtskurve

f [-və-] -, -n пра́вы паваро́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вольт​2

(фр. volte = паварот)

1) круты паварот каня пры манежнай яздзе;

2) паварот акрабата, гімнаста на 180°;

3) ухіленне ад удару праціўніка ў час фехтавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вярто́к ’вяроўка ці скручаны дубец, якім прымацоўваецца аглобля да саней; заварацень’ (навагр., Нар. сл.), рус. верто́к ’паварот’, урал., валаг. вертка дать ’зрабіць рэзкі паварот’; ’улізнуць, ухіліцца ад чаго-небудзь’. Бел. лексема — самастойнае ўтварэнне ад вьрт‑ъкъ. Да вярце́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)