и́стовый уст.

1. стара́нны; (степенный) пава́жны; (усердный) шчы́ры;

2. (набожный) набо́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чи́нный

1. (благопристойный) прысто́йны; (степенный) пава́жны;

2. (жеманный) мане́рны; (церемонный) цырымо́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imposing

[ɪmˈpoʊzɪŋ]

adj.

ве́лічны, пава́жны з вы́гляду, імпаза́нтны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пашту́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Час ад часу або злёгку штурхець. Затое ж дзед Сёмка, як бог, Ідзе за працэсіяй ззаду. Паважны, не чуючы ног, Паштурхвае локцем Гарваду. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэзента́бельны

(фр. présentable, ад лац. praesentare = прадстаўляць)

відны, паважны (напр. п. выгляд).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

представи́тельный

1. прадстаўні́чы; (парламентарный) парламента́рны;

представи́тельное собра́ние прадстаўні́чы сход;

представи́тельный о́браз правле́ния полит. парламента́рны спо́саб (лад) праўле́ння;

2. (о внешности) пава́жны; (осанистый) самаві́ты;

представи́тельный челове́к пава́жны (самаві́ты) чалаве́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánsehnlich

a

1) зна́чны, істо́тны

2) зна́чны, ва́жны; пава́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

solemn

[ˈsɑ:ləm]

adj.

1) пава́жны

a solemn face — пава́жны твар

2) фарма́льны, урачы́сты

to take a solemn oath — урачы́ста прысягну́ць

solemn music — урачы́стая му́зыка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сур’ёзны ’паважны, грунтоўны, змястоўны, значны; задумлівы, заклапочаны’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), ’строгі, важны, упэўнены ў сабе’ (Ласт.), ’суровы’ (ТС), ’злы, куслівы’ (Сл. ПЗБ), сюды ж сурʼёз ’паважнасць, строгасць’ (ТСБМ). Адаптаванае запазычанне праз рус. серьёзный ’паважны, значны, строгі’ з франц. sérieux (ж. р. sérieuse), звязанага з лац. sērius ’важкі’ (ЕСУМ, 5, 220; Чарных, 2, 158; Фасмер, 3, 612). Змены ў пачатку слова, як і ў размоўным рус. сурьёзный, тлумачацца ўплывам блізкага па значэнню суровы, гл. (Маліноўскі, PF, 3, 752).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

імпаза́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які робіць уражанне; велічны, паважны з выгляду. Імпазантны выгляд. □ Усе тры дні працэсу найбольшую цікавасць і суддзяў, і нешматлікай дыстыляванай публікі прыцягвалі, вядома, імпазантны Жалябаў, неяк будзённа-спакойная поруч з ім Пяроўская. Мехаў.

[Фр. imposant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)