Nébenprodukt

n -(e)s, -e пабо́чны праду́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Nébenwirkung

f -, -en пабо́чны эфе́кт, пабо́чнае дзе́янне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

parenthesis [pəˈrenθəsɪs] n. (pl. -ses)

1.ling. пабо́чнае сло́ва; пабо́чны сказ

2. (звыч. pl.) ду́жкі;

in parentheses у ду́жках

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дру́гасны nóchmalig, wiederhólt (паўторны); sekundär (пабочны);

дру́гасныя палавы́я адзна́кі анат sekundäre Geschléchtsmerkmale

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

side effect

пабо́чны, уско́сны вы́нік, непажада́ная рэа́кцыя на лек

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Nébenbeschäftigung

f -, -en пабо́чны заня́так, рабо́та па сумяшча́льніцтву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уско́сны, -ая, -ае.

1. Не непасрэдны, пабочны; проціл. прамы.

Ускосныя звесткі.

Ускосныя доказы.

Абвінавачванне ўскосна (прысл.) датычыць і яе.

2. У граматыцы пра перадачу чужой мовы: які выражаецца даданым сказам.

Ускосная мова.

Ускоснае пытанне.

○ Ускоснае дапаўненне — у граматыцы: дапаўненне ў любым склоне, акрамя вінавальнага без прыназоўніка.

Ускосны склон — у граматыцы: усякі склон, акрамя назоўнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pomniejszy

1. меншы;

2. другарадны; менш важны; пабочны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

трэ́ці, -яя, -яе.

1. гл. тры.

2. Асабіста не зацікаўлены ў чым-н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны.

Трэцяя старана.

3. Не галоўны па значэнні, не першаразрадны.

Т. сорт.

Іграць трэція ролі.

4. Які атрымліваецца пры дзяленні на тры.

Трэцяя частка.

5. у знач. наз. трэ́цяе, -яга, н. Страва, якая падаецца пасля другой; салодкая страва.

На трэцяе кампот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́смак, ‑у, м.

1. Дадатковы, пабочны смак, які прымешваецца да смаку чаго‑н. Гарэлы прысмак. □ Сцяблінкі жуючы, яна адчула Не водар сена — водарасці пах, І далі той, што зноў іх паглынула, — Чужы, салёны прысмак на губах. Куляшоў.

2. перан. Адбітак, адценне. Прысмак сентыментальнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)