нонканфармі́зм

(англ. nonconformism, ад лац. non = не + conformus = падобны)

1) тэістычная плынь у Англіі, якая не прызнае вучэння і абрадаў дзяржаўнай англіканскай царквы;

2) іншадумства, нязгода з існуючай ідэалогіяй або маральнай дактрынай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ГА́НЧАЎ (сапр. Марынаў) Марка

(н. 13.2.1932, в. Марча Ловецкай акругі, Балгарыя),

балгарскі пісьменнік, перакладчык, грамадскі дзеяч. Скончыў Сафійскі ун-т (1955). Друкуецца з 1946. Аўтар сатырычных і лірычных вершаваных зб-каў «Насенне спее» (1957), «Марсіянскія захапленні» (1960), «Другое прышэсце» (1962), «Бягучае дрэва» (абодва 1969), «Люстэрка адваротнага бачання», «Драпіны» (1975), «Маўклівыя сірэны» (1977), «Прафесія нязгода» (1982), «Ветэраны нічога» (1985), кн. эсэ «Апрошчанне і пракляцце падману» (1991), вершаў і казак для дзяцей. З 1993 пасол Рэспублікі Балгарыя ў Рэспубліцы Беларусь. На балг. мову перакладае творы Н.Гілевіча, Я.Сіпакова. На бел. мову першы Ганчава перакладае Гілевіч.

т. 5, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ро́зніца 1, розьніца ’непадабенства, адрозненне ў чым-небудзь’, ’велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Бяльк., Касп., Байк. і Некр., ТС). Укр. різни́ця, рус. ра́зница (ц.-славянізм), польск. różnica ’адрозненне’, чэш. různice ’разлад, спрэчка’, ст.-польск. różnica ’тс’, ст.-рус. розница ’спрэчка, нязгода’ (XVII ст.). Да розны (гл.).

Ро́зніца 2 ’продаж паштучна або невялікімі колькаснаму (ТСБМ). З рус. розница ’тс’ < ст.-рус. розница ’тс’ (1407 г.). Сюды ж рознічны ’звязаны з гандлем у розніцу’ (ТСБМ). Параўн. ураздроб (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пярэ́чанне н. Éinwand m -(e)s, -wände, Éinwendung f -, -en, Éinwurf m -(e)s, -würfe (заўвага); Entgégnung f -, -en (адказ); Wíderspruch m, Wíderrede f -, -n (нязгода);

абве́ргнуць пярэ́чанні die Éinwände entkräften [widerlégen];

пярэ́чанняў няма́? hat jémand étwas éinzuwenden?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Няго́да ’непагода, непагадзь’ (Чач., Некр.; слонім., Арх. Бяльк.; петрык., Шатал.), него́да, нэго́да ’тс’ (ТС, Сл. Брэс.), ’непагадзь; бяда, няшчасце’ (Бяльк.), ’дрэннае надвор’е; нязгода’ (Гарэц.), ’дрэннае надвор’е; дрэнны настрой’ (Сл. ПЗБ), ’няшчасце, няўдача’ (Яруш.), укр. него́да ’дрэннае надвор’е, непагадзь’, рус. негода ’дрэннае надвор’е; дрэнны чалавек’, чэш. nehoda ’дрэннае надвор’е; няшчасны выпадак’, славац. nehoda ’няшчасце’, славен. negóda ’няшчасце, няшчасны выпадак; штосьці непрыемнае’, серб.-харв. нѐгода ’няшчасце’. Да *godъ (гл.) з першасным значэннем ’падыходзячы, спрыяльны час’. Распаўсюджанне тыпалагічнай мадэлі паводле матэрыялаў Лінгвістычнага атласа Еўропы гл.: Іанеска–Руксандою, Revue roumaine de linguistique, 28, 253–262. Параўн. пагода.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

difficulty

[ˈdɪfɪkəlti]

n., pl. -ties

1) ця́жкасьць f.

2) кло́пат -у m; замі́нка, перашко́да f.

3) pl. ця́жкасьці (матэрыя́льныя)

4) нязго́да f.

to make a difficulty — рабі́ць перашко́ды; быць неахво́чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

discord

[ˈdɪskɔrd]

1.

n.

1) разла́д -у m., нязго́да f.; рознагало́сьсе n., разнабо́й -ю m.

2) Mus. дысана́нс -у m., несугу́чнасьць, несула́днасьць f.

3) ля́скат, бра́згат -у m.

2.

v.i.

не пагаджа́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

variance

[ˈveriəns]

n.

1) ро́зьніца f., разыхо́джаньне n.

2) засьцяро́га, нязго́да f.; спрэ́чка f.

to yield without variance — саступі́ць без засьцяро́гі

3) зьме́на f.

4) Law разыхо́джаньне, несупадзе́ньне n.

•

- be at variance with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dissent

[dɪˈsent]

1.

v.i.

1) разыхо́дзіцца ў пагля́дах, не пагаджа́цца

2) не падпарадко́ўвацца пра́вілам паліты́чнага ла́ду або́ рэлі́гіі

2.

n.

1) разыхо́джаньні ў пагля́дах, нязго́да f.

2) адмо́ва паліты́чнага ла́ду або́ рэлі́гіі; дысыдэ́нцтва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

niezgoda

niezgod|a

ж. нязгода; разлад;

być w ~zie z czym — супярэчыць чаму; не адпавядаць чаму; разыходзіцца з чым;

jabłko ~y — яблык разладу;

siać ~ę — сеяць разлад (сваркі; звады)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)