вздёрнуть сов.

1. разг. (поднять вверх) падня́ць, узня́ць; (о голове — ещё) задра́ць;

2. (повесить) прост. паве́сіць;

◊

вздёрнуть нос задра́ць нос;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

насо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. гл. нос.

2. Пярэдняя частка абутку, панчох і пад.

Н. бота.

3. Пярэдняя частка якога-н. прадмета (звычайна вузкая).

Н. касы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

beak [bi:k] n.

1. дзю́ба

2. iron. нос кручко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aquiline [ˈækwɪlaɪn] adj. арлі́ны;

an aquiline nose арлі́ны нос

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гугня́віць, ‑няўлю, ‑нявіш, ‑нявіць; незак.

Гаварыць або спяваць у нос. Стары Макар гартае псалтыр і нешта гугнявіць пад нос. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́сік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. нос.

2. Частка збана, чайніка і пад., праз якую выліваюць вадкасць.

3. Вострая або завостраная частка якога-н. прадмета.

Н. яйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бурката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

Голуб буркоча.

2. што і без дап. Бурчаць, мармытаць.

Б. сабе пад нос.

|| наз. бурката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыплю́снуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. каго-што. Націснуўшы, зрабіць плоскім, трохі сплюшчыць.

П. галоўку цвіка.

Прыплюснуты нос (шырокі і плоскі).

2. што. Прыжмурыць, прыкрыць (павекі).

П. вейкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пу́дрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; незак., каго-што.

Пакрываць пудрай.

П. твар.

П. нос.

|| зак. напу́дрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны і папу́дрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны.

|| наз. пу́дранне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ты́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Тое, што і тыкаць¹.

◊

Ты́цкаць у нос каму (каго-што) або кім-чым (разм., неадабр.) — непачціва папікаць, папракаць каго-н.

|| наз. ты́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)