Verbum

навасе́лле, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Перасяленне, пасяленне на новае месца, у новае жыллё.

Радасць наваселля.

2. Свята з выпадку пасялення на новым месцы; уваходзіны.

Справіць н.

|| прым. навасе́льны, -ая, -ае.

навізна́, -ы́, ж.

Нешта новае ў чым-н.

Н. поглядаў.

Пачуццё навізны.

новаўвядзе́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Новае правіла, нанава прыняты парадак.

Важнае н.

Н. ў правапісе.

ве́янне, -я, н.

1. гл. веяць.

2. перан. З’яўленне новых думак, ідэй у разумовым жыцці грамадства.

Новае в. ў гісторыі.

новабудо́ўля, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Будаўніцтва новых заводаў, дамоў і пад.

Працаваць на новабудоўлі.

2. Новае збудаванне.

Школа-н.

справу́нкі, -аў, адз. справу́нак, -нка, м. (разм.).

1. Заняткі, справы.

Хатнія с.

2. Новае адзенне, абноўка.

Усе грошы пайшлі на с.

паўбіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

Убраць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. збажыну з палёў.

П. дачок у новае адзенне.

навіна́, -ы́, мн. навіны, -ві́н, ж.

1. Атрыманая нядаўна вестка.

Прыемная н.

Пачуць многа навін.

2. Нешта новае, незнаёмае.

Н. ў жыцці.

нагадзі́цца, -гаджу́ся, -го́дзішся, -го́дзіцца; зак. (разм.).

1. Нечакана трапіцца, выпадкова сустрэцца.

2. Здарыцца.

Неспадзявана нагадзілася новае няшчасце.

|| незак. нагаджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.