empty1 [ˈempti] adj.

1. паро́жні, пусты́;

on an empty stomach на́шча

2. беззмясто́ўны

3. несур’ёзны (пра планы, абяцанні і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lightweight [ˈlaɪtweɪt] n.

1. sport лёгкая вага́; спартсме́н лёгкай вагі́

2. infml

1) чалаве́к, які́ не ма́е ўплы́ву

2) легкава́жны, несур’ёзны, павярхо́ўны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shallow [ˈʃæləʊ] adj.

1. плы́ткі, неглыбо́кі;

shallow waters мелкаво́ддзе

2. derog. павярхо́ўны, пусты́;

a shallow writer несур’ёзны пісьме́ннік;

a shallow mind пуста́я галава́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няста́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не дасягнуў сталасці, поўнага развіцця. Па гэтых сваіх слязах.. [Чыжык] раптам адчуў, якое ён усё ж, па сутнасці, яшчэ дзіця, яшчэ юнак, яшчэ нясталы чалавек, яшчэ падлетак. Лупсякоў.

2. Несур’ёзны, легкадумны. Нясталыя паводзіны. □ [Люба:] — Дык што.. [муж] нясталы чалавек? Пстрыкун? Бесклапотны матыль? Франт? Чорны.

3. Няўстойлівы ў сваіх поглядах, схільнасцях, зменлівы, непастаянны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

light-headed

[,laɪtˈhedɪd]

adj.

1) які́ адчува́е галавакружэ́ньне

Wine made him light-headed — Ад віна́ ў яго́ закруці́лася галава́

2) пусты́, легкаду́мны, несур’ёзны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пустамлі́н ’балбатун, несур’ёзны чалавек’ (слонім., Жыв. сл.), пустамлён ’тс’ (ашм., Стан.). Ад пусты (гл.) і млін ’млын’, да ўнутранай формы параўн.: лапочаш, як пусты млын (стаўб., Матуе.); другасна збліжанае з млён ’кій у жорнах, якім іх прыводзяць у рух’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kndisch

1.

a дзіця́чы, несур’ёзны (пра характар)

2.

adv па-дзіця́чы

sich ~ betrgen* — паво́дзіць сябе́ па-дзіця́чы, дзяці́ніцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вяртлі́вы ’вёрткі’ (Жд., 3), укр. вертливий, рус. вертлявый ’тс’, арханг. вертливый ’ненадзейны, нясталы, зменлівы’, ст.-рус. вертливый ’тс’ (з XIII ст.), славен. vrtljìv ’які абарачаецца’, серб.-харв. вр̀тљив ’тс’; ’жывы, рухомы’; ’ветраны, несур’ёзны’, макед. вртлив ’які абарачаецца, нясталы’, балг. врътлив ’тс’. Прасл. vьrt(ь)livъ < vьrtěti. Да вярцець (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пусты́, -а́я, -о́е.

1. Пра ёмішча: нічым не запоўнены, вольны.

П. кораб.

Пустыя кішэні. 3 пустога (наз.) і Саламон не налье (прыказка). На п. жывот (не пад’еўшы; разм.). П. шар.

Пустая парода (без металу; спец.).

2. перан. Беззмястоўны, беспадстаўны, несур’ёзны.

П. чалавек.

Пустая задума.

Пустая кніга.

З пустымі рукамі (разм.) — нічога не прынёсшы або нічога не атрымаўшы.

Прыйшлі з пустымі рукамі.

Каб табе (яму, вам, ім) пуста было (разм.) — выражэнне лёгкай незадаволенасці чыімі-н. дзеяннямі.

|| наз. пустата́, -ы́, ДМ -стаце́, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Недастойны ’які не заслужыў спрыяльнасці, ласкі, спагады, паблажлівасці’ (валож., Жыв. сл.), рус. недосто́йный ’няварты, нягодны’, польск. niedostojny ’тс’, чэш. nedůstojnyнесур’ёзны, няварты’, балг. недосто́ен ’тс’ і пад. Цяжка вызначыць народны характар слова, параўн., аднак, яшчэ ў Насовіча недастоіць, недастоіла (недосто́иць, недосто́ило) ’не павінна, непрыстойна’, дастоіла (досто́ило) ’павінна быць, варта’. Гл. дастойны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)