immobile

[ɪˈmoʊbəl]

adj.

1) нерухо́мы, мо́цна прымацава́ны

2) неруха́вы (чалаве́к)

3) нязьме́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wooden [ˈwʊdn] adj.

1. драўля́ны;

a wooden fen ce плот

2. нерухо́мы, засты́лы; невыра́зны;

a wooden smile засты́лая ўсме́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паста́ў ​1, ‑става, м.

Пара млынавых камянёў, адзін з якіх нерухомы, а другі круціцца на ім. Вецер добры быў, вятрак малоў на два паставы. Сабаленка.

паста́ў ​2, ‑става, м.

Тое, што і сувой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

static​2 [ˈstætɪk] adj. нерухо́мы, нязме́нны; стацыяна́рны, статы́чны;

a static tone ling. ро́ўны тон;

a static stress ling. статы́чны на́ціск

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

granitic

[grəˈnɪtɪk]

adj.

1) грані́тны, з грані́ту

2) цьвёрды; нерухо́мы, засты́лы, каме́нны (твар)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абмярцве́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў адчувальнасць, стаў нежывы (пра клеткі, тканкі, часткі цела).

2. перан. Нерухомы, застылы, без жыцця. [Камары] не лёталі і не кусаліся, а сядзелі абмярцвелыя ў шчылінах і пад лісцямі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утаймава́цца, -му́юся, -му́ешся, -му́ецца; -му́йся; зак.

1. Уціхамірыцца, супакоіцца (пра чалавека); стаць паслухмяным, падпарадкавацца волі чалавека (пра жывёл).

Вясёлая публіка нарэшце ўтаймавалася.

Звер утаймаваўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зменшыцца або суняцца (пра боль і пад.), заглушыцца (пра якое-н. пачуццё); прыйсці ў нерухомы стан.

Боль утаймаваўся.

Хваляванне ўтаймавалася.

|| незак. утаймо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыадплю́шчыць, ‑плюшчу, ‑плюшчыш, ‑плюшчыць; зак., што.

Адплюшчыць трохі, не да канца. Да самага Глухога бору Сяргей быў маўклівы і нерухомы. Толькі адзін раз прыадплюшчыў зацёкшае крывёю правае вока, а можа гэта толькі здалося Далідовічу. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзеравяне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які стаў цвёрдым, як дрэва; ператварыўся ў драўніну. // перан. Анямелы, здранцвелы. // перан. Нерухомы, застылы.

2. перан. Безуважны, абыякавы да навакольнага. Піліпчык прабадзяўся тут [у родным кутку] чатыры дні і здавалася, што ён быццам адзеравянелы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inflexíbel

a

1) нягну́ткі, нерухо́мы

2) грам. які́ не змянцецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)