непрело́жный непару́шны; (неуклонный) няўхі́льны; (неизменный) нязме́нны; (непоколебимый) непахі́сны; (неоспоримый) бясспрэ́чны;

непрело́жная и́стина бясспрэ́чная і́сціна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

imperishable

[ɪmˈperɪʃəbəl]

adj.

1) ве́чны, непару́шны; незруйнава́льны

2) які́ ня псуе́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unverlétzbar, únverletzbar, unverlétzlich

a

1) недатыка́льны

2) непару́шны (закон)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

алімпі́йскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Алімпа. Алімпійскія багі.

2. Урачыста-спакойны, непарушны. Лемяшэвіч цярпліва чакаў у настаўніцкай, спачатку абураючыся, потым — з алімпійскім спакоем: сядзеў і перачытваў школьныя праграмы. Шамякін.

•••

Алімпійскія гульні гл. гульня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nieprzekraczalny

неадольны; непарушны;

w terminie ~m — у вызначаны тэрмін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ironclad

[ˈaɪrnklæd]

1.

adj.

1) непару́шны, мо́цны

2) бранірава́ны

2.

n.

браняно́сец -ца m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АЛІМПІ́ЙЦЫ,

у старажытнагрэчаскай міфалогіі багі, якія жылі на Алімпе. Паводле міфаў, дзеці бога Кронаса на чале з Зеўсам паўсталі супраць бацькі і тытанаў, перамаглі ў гэтай барацьбе і замацаваліся на Алімпе, падзяліўшы паміж сабой уладу над светам. Вярх. уладыкам стаў Зеўс. Алімпійцы былі абыякавыя да зямных пакут і хваляванняў. Адсюль пераноснае значэнне слова алімпійцы — людзі, якія захоўваюць непарушны («алімпійскі») спакой у любых жыццёвых сітуацыях.

т. 1, с. 260

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

unruffled

[ʌnˈrʌfəld]

adj.

1) гла́дкі, без рабізны́ (пра паве́рхню мо́ра)

2) непару́шны, спако́йны (пра нату́ру чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кро́ўны і (разм.) крэ́ўны, -ая, -ае.

1. Родны па крыві; які паходзіць ад адных продкаў.

К. брат.

Кроўная радня.

2. перан. Вельмі блізкі, цесны, моцны, непарушны.

Кроўная сувязь пісьменніка з народам.

Кроўна (прысл.) зацікаўлены ў чым-н.

◊

Кроўная крыўда — цяжкая, якая глыбока кранае.

Кроўная помста — помста забойствам за забойства сваяка як перажытак родавага ладу.

Кроўныя грошы (разм.) — грошы, нажытыя сваёй працай.

|| наз. кро́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.) і крэ́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

adamant

[ˈædəmənt]

1.

adj.

1) непахі́сны, нязло́мны, мо́цны

2) ве́льмі цьвярды́, непару́шны

2.

n.

ве́льмі цьвярдо́е це́ла, рэ́чыва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)