ду́бам, прысл.

Разм. Дыбам, дубка. Конь спачатку не хацеў насіць чалавека на сваёй спіне, іржаў, брыкаўся, наравіўся, дубам станавіўся. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жало́ба, -ы, ж.

1. Смутак з прычыны чыёй-н. смерці, народнага гора, бедства; выражаецца ў адмене гулянак, забаўляльных відовішчаў.

Краіна ў жалобе.

2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку.

Насіць жалобу.

|| прым. жало́бны, -ая, -ае.

Ж. мітынг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апрана́цца

1. гл апрануцца;

2. (насіць вопратку) sich ánziehen, sich kléiden (высок)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абля́ут

(ням. Ablaut)

лінгв. чаргаванне галосных кораня слова ў розных граматычных формах (напр. несці — насіць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падано́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Данасіць, знасіць усё, многае. Паданошваць боты.

2. Разм. Кончыць насіць (у 1 знач.) што‑н. Паданошваць дровы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зно́сак I, -ска м. обно́сок;

~скі насі́ць — обно́ски носи́ть

зно́сак II, -ска м. ма́ленькое кури́ное яи́чко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

nosić

незак.

1. насіць;

2. насіць (пра вопратку); мець на сабе;

3. характарызавацца;

4. несці ў сабе; утрымліваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бры́цца, брыюся, брыешся, брыецца; незак.

1. Брыць сябе. Міхал Тварыцкі сеў за столік брыцца. Чорны.

2. Не насіць барады і вусоў.

3. Зал. да брыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wéhrhaft

a

1) абараназдо́льны

2) здо́льны насі́ць збро́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Кро́шні ’прыстасаванне насіць корм у хлеў’ (Нік. ЭШ, Хрэст. дыял., ДАБМ, Маш.), ’прыстасаванне насіць за спіной грыбы, ягады і інш.’ (ТС, Круч.). Рус. крошни ’заплечны кош’, балг. крошня ’кош’, серб.-харв. крошгьа ’вялікі кош’, славен. krošnja ’насілкі’. Да *krosnja. Гл. кросна (Бернекер, 1, 624).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)