паразрыва́цца, ‑аецца; зак.
Разарвацца — пра ўсё, многае. — Зараз дождж скончыцца, — нарэшце сказаў.. [Тайдо]: — хмары паразрываліся на кавалкі. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
last1 [lɑ:st] n. the lаst : be the last to do smth. зрабі́ць што-н. апо́шнім, пасля́ і́ншых;
The cаptain was the last to leave the ship. Капітан пакінуў карабель апошнім.
♦
at (long) last нарэ́шце; урэ́шце; нарэ́шце-такі́;
lаst but one BrE перадапо́шні;
to/till the last да канца́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ultimately [ˈʌltɪmətli] adv. у рэ́шце рэшт, урэ́шце; нарэ́шце; у канчатко́вым вы́ніку;
Ultimаtely they became friends again. У рэшце рэшт яны зноў сталі сябрамі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абібо́к, ‑а, м.
Разм. пагард. Лежабок, гультай, лодар. [Жывіцкі:] Ты ўсё лёгкае работы хацеў і зрабіўся нарэшце абібокам, гультаём. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэ-фа́кта, прысл.
Кніжн. Фактычна, сапраўды; проціл. дэ-юрэ. — Мы, як кажуць дыпламаты, нарэшце прызналі адзін аднаго дэ-факта. Шамякін.
[Лац. de facto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
урэ́шце.
1. прысл. Пасля ўсяго, напаследак, нарэшце.
Ён у. паявіўся.
2. у знач. далучальнага злуч. Ужыв. для далучэння асобнага слова ці цэлага сказа.
Гул слабеў, у. знік зусім.
3. у знач. пабочн. сл. Паказвае на завяршэнне працэсу, дзеяння, з’явы.
Ну, я, у., скончыла сваю работу.
4. у знач. пабочн. сл. Ужыв. як выражэнне крайняй ступені незадавальнення, нецярпення або падкрэслівае што-н.
Замоўкні ты, у.!
У., з кім хачу, з тым і сябрую.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
upshot [ˈʌpʃɒt] n. the upshot вы́нік;
in the upshot у рэ́шце рэшт, нарэ́шце;
What will be the upshot of it all? Чым усё гэта скончыцца?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абмы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. да абмыць.
2. у знач. прым. Чысты, вымыты. Нарэшце зноў выбліснула сонца — абмытае, зыркае. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памітусі́цца, ‑тушуся, ‑тусішся, ‑тусіцца; зак.
Мітусіцца на працягу нейкага часу. Разгублена памітусіўшыся па хаце, Ліда Сцяпанаўна схапіла нарэшце клунак з рэчамі. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развідне́цца, ‑еецца; безас. зак.
Тое, што і развіднець. Нарэшце ранічкаю, калі не зусім яшчэ развіднелася, Саўка асмеліўся зайсці ў Цімохаў двор. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)