рожде́ние в разн. знач. нараджэ́нне, -ння ср.;

день рожде́ния дзень нараджэ́ння;

год и ме́сто рожде́ния год і ме́сца нараджэ́ння;

слепо́й от рожде́ния сляпы́ ад нараджэ́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

археганія́ты

(н.-лац. anchegoniatae, ад гр. arche = пачатак + gone = нараджэнне)

група раслін, у якіх жаночым палавым органам з’яўляецца архегоній (мохападобныя, папарацепадобныя, голанасенныя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аксіге́н, аксіге́ніум

(лац. oxygenium, ад гр. oksys = кіслы + genos = нараджэнне)

лацінская назва кіслароду, якая ўжываецца ў назвах яго злучэнняў, працэсаў з яго ўдзелам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Gebúrt

f -, -en

1) нараджэ́нне

von ~ (an) — ад нараджэ́ння, ад ро́ду

2) пахо́джанне

ein Mínsker von ~ — ураджэ́нец Мі́нска

3) ро́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

біягенасфе́ра

(ад бія- + гр. genos = нараджэнне + сфера)

сфера ўзнікнення жыцця — абалонка на планетах, у межах якой ствараюцца ўмовы, спрыяльныя для развіцця вышэйшых формаў матэрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

birth [bɜ:θ] n. нараджэ́нне;

give birth to нарадзі́ць;

at birth пры нараджэ́нні;

from birth ад дня нараджэ́ння;

the date of birth да́та нараджэ́ння;

by birth : She іs Belarusian by birth. Яна беларуска па паходжанні.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

powicie

powici|e

н.

1. спавіванне;

2. пялёнкі, спавівічы;

3. перан. нараджэнне;

od ~a — ад нараджэння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Радо́вішча ’месца нараджэння карысных выкапняў’ (ТСБМ), радо́вішчы ’нетры’ (Сцяшк. Сл.). Уведзена ў літаратурную мову стваральнікамі БелСЭ (Каўрус, Мова народа, мова пісьменніка, Мн., 1989, 230) як калька рус. месторождение ’тс’; аўтарства прыпісваецца Я. Казеку (Полымя, 1997, 12, 2000; Роднае слова, 1995, 1, 11). Параўн. аднак укр. родови́ще ’тс’, што побач з рус. родни́к ’крыніца’ сведчыць аб прадаўніх уяўленнях пра нараджэнне (корань род‑) усяго існага (Німчук, Давньорус., 14).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́дства, ро́дство ’радня, сваякі’ (брасл., Сл. ПЗБ; ЛА, 3; ТС), рус. родство́ ’роднасць’, ’блізкасць, падабенства’, дыял. (вяц., сіб.) ро́дство ’тс’, в.-луж. ródstwo ’сваяцтва, роднасць па крыві’; славен. soródstvo ’радня’, rôjstvo ’нараджэнне’, ’роды’, ’паходжанне’, серб. ро̏ђаштво і харв. rođaštvo ’роднасць, роднаснасць’, сро̀дство ’радня’, ’падабенства’, макед. родство ’роднасць, блізкасць’, балг. ро́дство ’тс’. Да прасл. *ordьstvo, у якім адцягнены суф. ‑ьstv‑o называе дзеянне, блізкае да паняцця стану (Вступ, 150).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

генера́цыя

(лац. generatio = нараджэнне)

1) члены аднаго роду або аднаго віду жывёл, раслін, аднолькава аддаленых у роднасных адносінах ад агульных продкаў; пакаленне;

2) узнаўленне, вытворчасць (напр. г. электрычнай энергіі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)