Ва́гі ’прылада для ўзважвання’. Да вага́ (гл.). Форма множнага ліку, у пэўнай ступені лексікалізаваная (аднак у РБСвага́ адз. л., ва́гі мн. л.), замацавалася, магчыма, па аналогіі з назвамі іншых прылад, якія складаюцца з дзвюх частак (сані, нажніцы, вароты і пад.), або пад уплывам рус.весы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schére
f -, -n
1) нажні́цы
2) клю́шня (у рака)
◊ j-n in die ~ néhmen* — узя́ць каго́-н. у ціскі́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
blunt1[blʌnt]adj.
1. тупы́, незаво́страны;
blunt scissors тупы́я нажні́цы
2. рэ́зкі, грубава́ты; прамы́, прамаліне́йны;
To be blunt, your attitude to work is appalling. Праўду кажучы, тваё стаўленне да працы вельмі дрэннае.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
clipper
[ˈklɪpər]
n.
1) той, хто стрыжэ́
2) прыла́да да адраза́ньня (нажні́цы, куса́чыкі)
3) шпа́ркі конь
4) клі́пэр -а m., скарахо́дны карабе́ль; шпа́ркі самалёт
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падхапі́цца, ‑хаплюся, ‑хопішся, ‑хопіцца; зак.
Разм.
1. Хутка, імкліва ўстаць, усхапіцца з месца. Вартавы ўпаў, але праз момант падхапіўся і шпарка пабег у глыбіню двара.Шамякін.Дзяўчына зірнула на свой наручны гадзіннік, кінула нажніцы і падхапілася: — Ой, хлопчыкі! Я зноў спазнілася ў вытворчыя майстэрні.Даніленка.
2. Нечакана ўзнікнуць, узняцца. Падхапіўся мароз. □ Як на тое, падхапіўся страшэнны вецер. Ён вырываў з будынкаў дранічыны, ахапкі сена і разносіў агонь навокал.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
но́жны1, ножан; адз.няма.
Футарал для шаблі, кінжала і пад. Бразгаючы ножнамі шабляў, з шумам увайшлі салдаты.Самуйлёнак.У казачым стане заварушыліся, некаторыя павыцягвалі з ножан шашкі і памкнуліся на кулямёт.Лобан.
но́жны2, ‑аў; адз.няма.
1. Вялікія нажніцы. Садовыя ножны. □ Вострымі кравецкімі ножнамі я лёгка выразаў дзве столкі лямцу па велічыні гатовай падкладкі.Якімовіч.[Маці] увайшла ў двор якраз у той час, калі я нагнуўся з ножнамі над ліліяй.Хадановіч.
2.Спец. Машына для рэзання чаго‑н. з дапамогай пары вялікіх нажоў. Дыскавыя ножны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Карна́ць ’укарочваць’ (Нас.). Укр.корнати, рус.корнать, чэш.krniti ’кастрыраваць’, серб.-харв.кр́њити ’абломліваць, рэзаць, шкодзіць’, славен.krniti ’абразаць, калечыць’; прасл.kъrniti/karnati. Магчыма, да прасл.*kъrpnǫti з наступным пераўтварэннем на дыялектнай глебе ў *kъrnǫti > *kъrniti, паколькі *kъrnǫti успрымалася як разавае дзеянне (для *kъrpnǫti > *kъrnǫti параўн. topnǫti > tonǫti ’тануць, тапіцца’). Калі дапусціць *kъrniti < *kъrnǫti < *kъrpnǫti, тады можна даць наступныя індаеўрапейскія паралелі да славянскіх слоў: літ.kir̃pti ’рэзаць’ (альтэрнацыя ir/ur у балтыйскіх мовах добра вядомая). Лат.cìrpt ’тс’, ст.-інд.kṛpāṇi ’нажніцы, кінжал’ ст.-грэч.κρώπιον ’серп’, ірл.corran ’тс’, cirrim ’рэжу’ (Фрэнкель, 257–258). Існуючыя этымалогіі (∼ літ.kur̃sti ’глухнуць’, лат.kurns ’глухі’ або ст.-інд.kírṇáḥ ’паранены’ і інш. гл. Фасмер, 2, 350) не задавальняюць.