instil(l)

[ɪnˈstɪl]

v.t.

1) (into) уліва́ць па кро́плі

2) паступо́ва навуча́ць, укараня́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вучыць, навучаць, рыхтаваць, выкладаць; школіць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

муштрава́ць

(польск. musztrować, ад ням. mustem)

1) навучаць, выхоўваць жорсткімі метадамі, заснаванымі на механічнай дысцыпліне;

2) перан. мучыць несправядлівымі патрабаваннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наставля́ть​II несов. (учить) навуча́ць, павуча́ць; (направлять) накіро́ўваць;

◊

наставля́ть на путь и́стинный накіро́ўваць на пра́вільны шлях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

heránbilden

1.

vt вучы́ць, навуча́ць, падрыхто́ўваць

2.

(sich) навуча́цца, вучы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ната́скивать​II несов.

1. вымуштро́ўваць; вывуча́ць;

2. перен., разг. навуча́ць; нашпіго́ўваць;

ната́скивать по матема́тике нашпіго́ўваць па матэма́тыцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

train​2 [treɪn] v.

1. (at/in) вучы́ць; вучы́цца

2. навуча́ць; навуча́цца;

train smb.’s taste выхо́ўваць чый-н. густ

3. (for) рыхтава́ць; рыхтава́цца

4. трэнірава́ць; трэнірава́цца; дрэсірава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кадраві́к, ‑а, м.

1. Ваеннаслужачы кадравых войск. [Ян Стафанковіч] падбадзёрыўся.. і ішоў вельмі шпарка, трымаючы твар угару і размахваючы рукамі, быццам стары вайсковы кадравік на маршыроўцы. Чорны.

2. Кадравы работнік прадпрыемства, установы, арганізацыі. — Навучаць вас і ўсяму заводу дапамогуць. Тут многа кадравікоў, старых спецыялістаў. Кулакоўскі.

3. Разм. Супрацоўнік аддзела кадраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настаўля́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да наставіць.

настаўля́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго.

Навучаць, наказваць, як трэба рабіць што‑н.; даваць настаўленні (у 1 знач.). Праз цкую гадзіну.. [Алесь] пачуў у калідоры голас дзеда, які канчаў настаўляць кухара. Караткевіч. — Усё трэба [рабіць] ўмеючы, — быццам настаўляў дзед хлапца, быццам проста раіў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́чивать несов.

1. (насосом) напампо́ўваць;

2. (поить) прост. напо́йваць;

3. (кого) перен., прост. (разъяснять, убеждать) навуча́ць, вучы́ць, нашпіго́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)