вілы (мн.) / набіраць гной: сахор

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ВЯРБО́ЎКА

(польск. werbować ад ням. werben набіраць),

1) наём людзей на ваен. службу, адзін са спосабаў камплектавання войск. Выкарыстоўвалася са стараж. часоў. Найб. пашырэнне атрымала ў Зах. Еўропе ў 15—18 ст. У шэрагу сучасных замежных краін (ЗША, Вялікабрытанія, ФРГ і інш.), а таксама ў Расіі Узбр. сілы камплектуюцца поўнасцю ці часткова на кантрактнай аснове, г.зн. праз вярбоўку і наёмніцтва.

2) У СССР адзін са спосабаў арганізаванага набору рабочых.

т. 4, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вербава́ць

(польск. werbować, ад ням. werben = шукаць, дамагацца)

набіраць, наймаць на работу, прыцягваць у якую-н. арганізацыю, да якой-н. справы (напр. в. рабочую сілу).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

verspérren

vt

1) перагаро́джваць, загаро́джваць

2) зачыня́ць, замыка́ць

3) палігр. набіра́ць у разра́дку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánwerben

*

1.

vt набіра́ць, найма́ць, прыця́гваць

2.

vi (um A) дамага́цца (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

recruit​2 [rɪˈkru:t] v. вербава́ць, набіра́ць (навабранцаў, членаў арганізацый);

Most of the men in the village were recruited that day. У той дзень завербавалі большасць мужчын у вёсцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

staff​3 [stɑ:f] v. набіра́ць ка́дры, забяспе́чваць персана́лам, укамплекто́ўваць шта́ты

staff up [ˌstɑ:fˈʌp] phr. v. павялі́чваць штат;

It was a well-staffed up hotel. Гэта быў добра ўкамплектаваны штатамі гатэль.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

snuć

незак. снаваць;

snuć osnowę — набіраць аснову;

snuć marzenia — марыць;

snuć domysły — рабіць меркаванні (здагадкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

recruit

[rɪˈkru:t]

1.

n.

1) навабра́нец -ца m., рэ́крут -а m.

2) но́вы супрацо́ўнік, навічо́к -ка́ m.

2.

v.t.

вэрбава́ць; набіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ На́ўра ’настырны, пранырлівы чалавек’ (докш., Сакалоўская, вусн. паведамл.). Магчыма, да набіраць ’натыкаць, насаджваць; вешаць на жэрдкі для сушкі гарох, траву і інш.’, зак. трыв. наўраць (гл.), літаральна ’той, хто ўсюды лезе’, параўн. укр. навратливий ’навязлівы, надаедлівы’; або да наўрэць ’нечакана сустрэць’ (гл.), параўн. фармальна ідэнтычнае укр. букав. на́вра ’слата, нягода’, на́ўрышча ’напасць, ліха, бяда’; аднак найбольш блізкім па семантыцы з’яўляецца наврытытыся ’намерыцца, паставіць на сваім’ (пін., Жыв. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)