сідэрыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, карбанат жалеза; жалезны шпат.

[Ад грэч. sidēros — жалеза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танталіт, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал з групы складаных вокіслаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэтраэдрыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал з падкласа складаных сульфідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халькапірыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал класа сульфідаў; медны калчадан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліксен, ‑у, м.

Спец. Найбольш распаўсюджаны мінерал з групы самароднай плаціны.

[Ад грэч. polýs — многа і xénos — чужы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытанамагнетыт, ‑у, М ‑тыце, м.

Мінерал падкласа складаных вокіслаў; разнавіднасць магнетыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каалініт, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, састаўная частка большасці глін, асабліва каалінавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызакола, ‑ы, ж.

Мінерал класа сілікатаў блакітнага, зялёнага, сіняга колеру; медная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпатавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да шпату 1. Шпатавы мінерал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малібдэніт, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал свінцова-шэрай афарбоўкі, з якога атрымліваюць малібдэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)