цытрын, ‑у, м.

Мінерал, разнавіднасць горнага хрусталю жоўтага колеру.

[Лац. citrinus — лімонны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эшыніт, ‑у, М ‑ніце, м.

Рэдкі мінерал чорнага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quartz [kwɔ:ts] n. geol.

1. кварц (мінерал)

2. ква́рцавы крышта́ль;

a quartz gold watch залаты́ ква́рцавы гадзі́ннік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіяцынт назоўнік | мужчынскі род

  1. Травяністая расліна сямейства лілейных з прадаўгаватымі вузкімі лістамі і пахучымі кветкамі, сабранымі ў суквецце.

  2. Мінерал чырвонага ці залаціста-аранжавага колеру.

|| прыметнік: гіяцынтавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сапаніт, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, так званы мыльны камень.

[Ад лац. sapo, saponis — мыла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сідэрыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, карбанат жалеза; жалезны шпат.

[Ад грэч. sidēros — жалеза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танталіт, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал з групы складаных вокіслаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэтраэдрыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал з падкласа складаных сульфідаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халькапірыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал класа сульфідаў; медны калчадан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ага́т, -у, М ага́це, м.

Цвёрды мінерал, які складаецца са слаёў рознай афарбоўкі, выкарыстоўваецца для ўпрыгажэнняў, дробных вырабаў і ў тэхніцы.

|| прым. ага́тавы, -ая, -ае. Агатавыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)