boundary [ˈbaʊndəri] n. мяжа́, грані́ца;

national boundaries дзяржа́ўныя ме́жы;

county boundaries BrE ме́жы памі́ж гра́фствамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Паме́жнік, поме́жнік ’сусед па палетку, сенажаці; раўчак, які аддзяляе адно поле ад другога, як іх узаруць’ (ТС). Рус. поме́жник ’сусед па палетку (мяжа з мяжой)’, укр. помі́жнік ’тс’. Ад памежны < мяжа (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паве́рхня, -і, ж.

1. Вонкавы бок чаго-н.

П. металу.

Слізгаць па паверхні чаго-н. (таксама перан.: не паглыбляцца ў сутнасць чаго-н., абмяжоўвацца знешнім бокам з’яў). Ляжаць на паверхні (перан.: пра што-н. яснае, відавочнае).

2. У матэматыцы: мяжа, якая аддзяляе геаметрычнае цела ад знешняй прасторы або іншага цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

abuttals

pl.

паграні́чная паласа́, узьме́жжа n., мяжа́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

boundary

[ˈbaʊndəri]

n., pl. -ries

дзяржа́ўная мяжа́; ме́жы pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Féldmark

f -, -en мяжа́ (у полі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Léistungsgrenze

f -, -n тэх. мяжа́ магу́тнасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gewénde

n -s, - уст. мяжа́ (поля)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

граніца, мяжа, рубеж, кардон (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

pale​1 [peɪl] n.

1. кол

2. мяжа́

♦

beyond the pale па-за ме́жамі (прыстойнасці)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)