◎ Мякліна́ ’мышца’, ’сцягно’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Да ⁺мяклы < мякчэць < мяккі (гл.). Параўн. рус. пск. мяклый ’размоклы’, ’вялы, друзлы’. Аб суфіксе ‑іна гл. Сцяцко, Афікс. наз., 107–108.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мякоціна ’мышца’, ’лытка’ (даўг., Сл. ПЗБ). Відаць, да прасл. mękota < mękъkъ > MńKKi, мяккота (гл.). Параўн. таксама рус. пск., цвяр. мякотина ’мяса’, серб.-харв. мекотина ’мяса без касцей’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
му́скул, ‑а, м.
Тое, што і мышца. Яворскі ўнутрана здрыгануўся, але ніводзін мускул на твары не выдаў яго хвалявання. Колас. Дзесяткі рук па камандзе напружылі мускулы, — зруб узняўся і, пагойдваючыся, паплыў цераз двор на новы падмурак. Брыль.
[Лац. musculus — мышца.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скараці́цца сов.
1. в разн. знач. сократи́ться;
адле́гласць ~лася — расстоя́ние сократи́лось;
тэ́рмін рабо́т ~ці́ўся — срок рабо́т сократи́лся;
дроб мо́жа с. — мат. дробь мо́жет сократи́ться;
мы́шца ~ці́лася — мы́шца сократи́лась;
2. (сузиться, ограничиться) сверну́ться;
вытво́рчасць ~ці́лася — произво́дство сверну́лось
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчака́, -і́, ДМ шчацэ́, мн. шчо́кі і (з ліч. 2, 3, 4) шчакі́, шчок, шчака́х, ж.
1. Бакавая частка твару ад скулы да ніжняй сківіцы.
Чырвоныя шчокі.
Пацалаваць у шчаку.
2. Бакавая плоская частка чаго-н. (спец.).
Ш. сякеры.
|| памянш. шчо́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. шчо́чны, -ая, -ае (спец.).
Шчочная мышца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
міязі́т
(ад гр. mys, myos = мышца)
запаленне шкілетных мышцаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Му́скул ’мышца’ (ТСБМ, Бяльк.), светлаг. муску́ла ’тс’ (Мат. Гом.), драг. муску́лэ ’мышцы’ (Лучыц-Федарэц). З рус. мускул ’тс’, якое з’яўляецца кніжным запазычаннем з лац. musculus ’мышка’ ад mūs ’мыш’ (Фасмер, 3, 16).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абду́ктар
(н.-лац. abductor, ад лац. abducere = адводзіць)
анат. адводная мышца (параўн. аддуктар).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
адду́ктар
(н.-лац. adductor, ад лац. adducere = прыводзіць)
анат. прыводная мышца (параўн. абдуктар).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
міёлаг
(ад гр. mys, myos = мышца + -лаг)
спецыяліст у галіне міялогіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)