зы́каўка, ‑і, ДМ ‑каўцы; Р мн. ‑кавак; ж.

Разм. Зеленаватая летняя муха з балючым укусам. Зыкаўка напала на каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад труціць.

2. у знач. прым. Такі, якога труцілі. Тручаная муха. Тручаны таракан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fly​1 [flaɪ] n. му́ха

♦

a/the fly in the ointment ≅ лы́жка дзёгцю ў бо́чцы мёду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

му́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. гл. муха.

2. Наклееная або намаляваная чорная крапінка на твары ў выглядзе радзімкі.

3. Упрыгожанне ў выглядзе круглага вузельчыка на празрыстай тканіне.

○

Шпанская мушка — род пластыру са спецыяльнага парашку, які раней выкарыстоўваўся ў медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кве́тачніца ​1, ‑ы, ж.

Работніца, якая вырабляе штучныя кветкі, а таксама прадаўшчыца кветак.

кве́тачніца ​2, ‑ы, ж.

Муха, шкоднік сельскагаспадарчых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыга́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Куслівая асенняя муха з калючымі шчацінкамі на хабатку, якая пераносіць узбуджальнікаў многіх інфекцыйных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лайда́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. неадабр. Бяздзейнічаць, лодарнічаць; ухіляцца ад работы, ад абавязкаў. Пакуль дзяўблі камень, працавалі нехаця, асабліва лайдачылі Муха і Фрыд. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тоўстагало́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

1. Муха з вялікай галавой і кароткімі вусамі.

2. Дзённы матыль з вялікай галавой і кароткімі крыламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазу́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць зумкаць. // Зумкнуць некалькі разоў запар; празумкаць. На ўсю моц зазумкала муха, шуснула ў сена ля самай галавы — і ўсё сціхла. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мушкава́ны ’тканіна для саянаў і спадніц з набіўнымі крапінкамі’ (Растарг). Да му́шка < му́ха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)