адмата́ць сов. отмота́ть;

а. бінт — отмота́ть бинт;

~та́й мне крыху́ ні́так — отмота́й мне немно́го ни́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́село нареч., безл., в знач. сказ. ве́села;

ве́село говори́ть ве́села гавары́ць;

мне ве́село мне ве́села.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

люб в знач. сказ., разг. лю́бы; (милый) мі́лы;

ты люб мне ты лю́бы (мі́лы) мне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доса́дно нареч., безл., в знач. сказ. пры́кра, непрые́мна, злосць;

мне (ему́, им) доса́дно мне (яму́, ім) пры́кра, мне (яму́, ім) злосць, мне (яму́, ім) непрые́мна; см. доса́да;

как доса́дно! як шкада́!, як пры́кра!;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́дзіцца, -во́джуся, -во́дзішся, -во́дзіцца; незак.

1. гл. давесціся.

2. каму кім. Быць у роднасных адносінах з кім-н.

Ён даводзіцца мне дзядзькам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ручы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ру́чыць; незак., звычайна безас. (разм.).

Удавацца, везці, шчасціць.

Мне не ручыць у гульні на грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыхо́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак.

1. гл. прыйсціся.

2. каму. Быць з кім-н. у якой-н. роднасці.

Ён мне прыходзіцца дзядзькам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радня́, -і́; ж.

1. зб. Сваякі.

Блізкая р.

Сабралася ў госці ўся р.

2. Тое, што і сваяк (разм.).

Яна мне р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ахці, ахці мне выкл., абазначае журбу, здзіўленне (Нас.), а́хця мне ’гора мне’ (дзісн., Рам.), а́хці мненюшкі (Карскі 2-3, 85), ст.-бел. (з XV ст.) ахци ’на жаль’ (Карскі, там жа), рус. а́хти, а́хте ’ах’, ахти́ ’ах, вельмі’, а́хти мне ’ах’. Складанае слова выкл. ах + ці, ця энклітычная форма асабовага займенніка 2‑й асобы адз. л. у дав. або він. склоне, параўн. Карскі 2-3, 98, 192; Фасмер, 1, 97; Шанскі, 1, А, 180.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дагавары́ць сов.

1. договори́ть, досказа́ть;

мне не далі́ д. — мне не да́ли договори́ть;

2. (нанять) подряди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)