лаўрэа́т, -а, М -рэа́це, мн. -ы, -аў, м.

Званне, якое прысуджаецца за выдатныя заслугі ў галіне навукі, мастацтва і пад., а таксама асоба, якая мае такое званне.

Л. конкурсу піяністаў.

|| ж. лаўрэа́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. лаўрэа́цкі, -ая, -ае.

Л. медаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бінда́лік 1 ’медаль’ (Нас.). Таго жа паходжання, што і біндалікі 1: < польск. bindalik ’пояс, стужка і г. д.’.

Бінда́лік 2 ’чалавек з бяльмом’ (Нас.). Няясна. Магчыма, звязана з біндаво́кі ’бяльматы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Réttungsmedaille

[-daljə]

f -, -n меда́ль за выратаванне тапе́льцаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

плаке́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец.

1. Твор медальернага мастацтва, медаль прамавугольнай (ці блізкай да прамавугольнай) формы.

2. Пласцінка з рэльефным адбіткам, якая ўжываецца для ўпрыгожання мэблі.

[Ад фр. plaquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

medal, ~u

м. медаль;

odwrotna strona ~u — адваротны бок медаля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адшпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Адняць, адпусціць прышпіленае. Адшпіліць медаль. // Разняць часткі зашпількі. — А вось паглядзім! — упарта сказаў Мірон, адшпіліў рэмень і ўзяўся за жалезную спражку. Маўр. [Сцяпан] адшпіліў спражку, зняў ашыйнік і, усміхнуўшыся, кінуў яго сыну пад ногі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зо́лата, -а, М -лаце, н.

1. Высакародны метал жоўтага колеру, які ўжыв. як мера каштоўнасцей і ў каштоўных вырабах.

Чыстае з.

Не ўсё з., што блішчыць (прыказка). Чырвонае з.

Чорнае з. (пра нафту). Белае з. (пра бавоўну).

2. зб. Манеты або вырабы з гэтага металу.

Купіць рэч за з.

Хадзіць у золаце.

Заваяваць з. на алімпіядзе (залаты медаль; разм.).

3. Пазалочаныя шаўковыя ніткі.

Шыць золатам.

4. перан. Пра таго (тое), што вылучаецца добрай якасцю, вартасцю (ужыв. таксама як ласк. зварот).

Чалавек ён — з.!

З. ты маё!

|| памянш.-ласк. зо́латка, -а, н. (да 4 знач.) і зо́латца, -а, н. (да 4 знач.).

|| прым. залаты́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

З. пясок.

З. запас.

З. прызёр (хто атрымаў залаты медаль). Залатыя горы абяцаць каму-н. (абяцаць вялікія даброты, багацце).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плаке́тка

(фр. plaquette)

1) твор медальернага мастацтва, медаль прамавугольнай ці блізкай да прамавугольнай формы;

2) пласцінка з рэльефным адбіткам, якая ўжываецца для ўпрыгожання мэблі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бро́нзавы

1. brónzen [´brõ:sən], Brónze-;

бро́нзавы меда́ль Brónzemedaille [-daljə] f -, -n;

2. (бронзавага колеру) brónzefarben [´brõ:sə-];

◊

бро́нзавы век гіст. Brónzezeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«За адвагу» (медаль) 7/575, 576—577 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)