уну́рысты, ‑ая, ‑ае.

Хмурны, нелюдзімы. Прыйшоў Мікіта — дужы хлапчына з масянжовым тварам, троху сутулаваты, унурысты і маўклівы. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўваро́ткі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Непаваротлівы; марудны. Быў гэта чалавек неўвароткі, вельмі марудны ў рухах, па характару пануры, маўклівы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Які ўмее ўступіць, зважыць другому. [Глечык] быў нясмелы і маўклівы, зважлівы да старэйшых і байчэйшых за яго. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niemy

1. нямы, нямко;

2. нямы; маўклівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wórtlos

1.

a маўклі́вы

2.

adv мо́ўчкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пако́рліва прысл., пако́рлівы ergében; únterwürfig, démütig (цярплівы, маўклівы); gefügig, fügsam, hörig (падатлівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

taciturn

[ˈtæsɪtɜ:rn]

adj.

маўклі́вы, негаваркі́

taciturn person — маўчу́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сыч, ‑а, м.

1. Начная і вячэрняя птушка з бурай афарбоўкай сямейства сапраўдных соў.

2. перан. Разм. Маўклівы, пануры чалавек. Сядзіць сыч сычом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безотве́тный

1. (молчаливый) бязмо́ўны, маўклі́вы;

2. (покорный) пако́рлівы, пако́рны;

3. (оставшийся без ответа) без адка́зу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schwéigend

1.

a маўклі́вы

2.

adv мо́ўчкі, маўклі́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)