абдуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго-што.

Разм. Ашукаць, перахітрыць каго‑н. Не даць сябе абдурыць. □ Не, матку не абдурыш, не схаваеш ад маткі нічога. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкаці́цца, ‑качуся, ‑коцішся, ‑коціцца; зак.

Коцячыся, наблізіцца да каго‑, чаго‑н., папасці куды‑н. Мяч прыкаціўся да вады. □ — А прыкоціцца той клубок проста да сонцавай маткі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

covey

[ˈkʌvi]

n., pl. -eys

1) вы́вадак -ку m. (птушаня́т)

2) дзе́ці аднае́ ма́ткі (бацько́ў); чарада́, гру́па, сям’я́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пагарну́цца, ‑гарнуся, ‑горнешся, ‑горнецца; зак., да каго-чаго.

Разм. Пачаць гарнуцца да каго‑, чаго‑н. Пагарнуліся дзеці да маткі. □ — На добры лад усё павярнулася — душа да зямлі пагарнулася!.. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непаша́на, ‑ы, ж.

Непачцівыя, няветлівыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Васіль усё ж пайшоў к Міканору неахвотна: так, абы не пакрыўдзіць маткі і не паказаць непашаны да суседа. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гістэраско́п

(ад гр. hystera = матка + -скоп)

медыцынская прылада для агляду ўнутранай поласці маткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

менарагі́я

(ад гр. men = месяц + rhegnymi = перапыняюся)

узмацненне менструальных кровацячэнняў пры захворваннях маткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ця́ўканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цяўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Аднойчы шчанюкі На двор прыбеглі, выпаўзшы з-пад маткі, Зірнулі ў розныя бакі І цяўканне ўзнялі. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пеў (пев) ’спяванне маткі ў пчолаў’ (Анох.). Рэгіянальны архаізм, звычайна адваротны дэрыват спеў. Да паць ’спяваць’ (гл.) < прасл. pūti ’тс’. Заканчэнне -ντ > , як у zovb ’кліч, гуканне’, zevb ’зеў’, параўн. зваць. зяваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грудны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да грудзей (у 1 знач.). Грудныя пазванкі. Грудны боль.

2. Які корміцца малаком маткі. Грудное дзіця.

•••

Грудная жаба гл. жаба.

Грудная клетка гл. клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)